Verstand van kunst…..

Als je het weblog van iemand anders nodig hebt om “inspiratie” op te doen voor een verhaaltje, dan is het met je originaliteit even somber gesteld, ik geef het toe. Maar ik zeg altijd eerlijk waarvandaan ik het onderwerp heb gejat en mét een link. Zo ben ik dan wel. Zeekomkommer is deze keer mijn bron. Want ze was naar het Groninger Museum en daar ietwat verward geraakt door het gebouw en de exposities, die elkaar wat in de weg zaten, hetgeen ik me kan voorstellen. En dan ben ik geen kunstenaar en zij wel,dus dat ook nog eens een keer.

Nou ja, het Groninger Museum dus. Ondertussen alweer een aardig aantal jaren geleden waren we daar met een groep collega’s. Met de bus van Apeldoorn naar Groningen. Op een zaterdagmorgen. We meldden ons aan de balie op de afgesproken tijd en toen bleek, dat we niet in de boeken stonden. Foutje in de administratie. Paniek bij de baliemedewerksters, die er prompt Gronings van gingen praten, want er waren geen rondleiders.

Opeens riep een van de meisjes naar een passerende dame: “Oh, mevrouw…..(ik weet geen naam meer, hoor!) deze mensen verwachten een rondleiding, maar er is iets fout gegaan met de afspraak! Wat moeten we doen?”. De mevrouw bleek de conservator van het museum te zijn, die op haar vrije zaterdag alleen maar even iets uit haar kantoor was komen halen, maar heel spontaan zei: “O, maar dan doe ik die rondleiding toch?”.

We waren met een man of dertig en dat is best een grote groep voor een rondleiding, maar ze vertelde zó gedreven en boeiend over het gebouw, over de architect, over de bedoéling van de architect, over de collectie en de mode-tentoonstelling , die er op dat moment was ( ook omgeven met draperieën en voiles, weet ik nog!) dat de groep keurig bij elkaar bleef en zeer onder de indruk was.

Wie zich Pierre Jansen herinnert van vroeger, die lange, magere man met die grote handen, die een kunstprogramma had op de televisie, dat “Kunstgrepen” heette (geen wonder met zulke handen!) is niet “stok”, maar ook niet “piep”. Nou, zo gedreven als die over kunst vertelde, zo deed zij dat ook. En ze had zoveel leuke zijdelingse weetjes! We hebben toch wel zo’n ongelooflijk geluk gehad met die fout in de administratie! Anders waren we misschien als groep uiteengedwarreld door het museum heen, waren er buiten mensen gaan roken, de stad in gegaan, want een museum moet je wel pakken. We zijn met z’n allen gepakt toen, íngepakt kun je wel zeggen! Maar toch, ook nooit meer teruggeweest……