Jeugdzorg……

Vandaag stond er een berichtje in onze krant over een klein jochie van drie in Schotland, dat veertien dagen had doorgebracht in gezelschap van zijn dode moeder. Hij had zich in leven gehouden met chips en limonade. Toen ze hem vonden kon hij nauwelijks staan, was uitgedroogd en sterk vermagerd. Zijn moeder was overigens een natuurlijke dood gestorven. Omdat ik zelf kleinkinderen heb in die leeftijd, grijpt zo’n bericht me vreselijk aan. Wat moet zo’n kind hebben meegemaakt!

Onze regionale krant bracht het bericht trouwens heel wat sumierder dan De Telegraaf. De Stentor had alleen de bovenstaande gegevens. In De Telegraaf stond er bij, dat de crèche na veertien dagen de oma had gebeld, omdat het kind niet meer was verschenen. Lekker attent dus. En oma liep ook de deur niet plat bij haar dochter, een alleenstaande moeder met astma. Nou ja, ze kan slecht ter been zijn geweest, geen mobiele telefoon hebben gehad of een slechte relatie met haar dochter. Kan allemaal. Dank zij De Telegraaf las ik dus de echte Story (!). Het meest triest vind ik het voor dat kind. Gelukkig pas drie, zodat hij een kans heeft het wat te vergeten, hoewel ik me wel dingen kan herinneren van toen ik drie was. Maar ja, die waren heel wat minder dramatisch. Amandelen knippen, dat was het eigenlijk wel zo’n beetje……….