Uit en aan……

Er zijn mensen, die een relatie beëindigen per sms, las ik. Láf vind ik dat. Zelfs een brief vind ik nauwelijks kunnen. Dat “uitmaken” niet altijd van een leien dakje gaat weet ik nog wel van vroeger, inmiddels lang geleden, hoor! Ik weet niet of dat in mijn voordeel uitgelegd moet worden, maar het is mij eigenlijk nooit overkomen, dat ík degene was, die aan de kant werd gezet. Het ene vriendje reageerde wat meer gelaten dan het andere, als ik het uitmaakte, en leuk vond ik het nooit, maar “donderslagen bij heldere hemel” waren ’t ook nooit, meestal was het gewoon noodzakelijk, zowel voor hem als voor mij.

Bij de man met wie ik volgend jaar 45 jaar lief, leed, huis en centrale verwarming deel, mijn laatste vriendje dus, was ik degene, die na een strubbeling de telefoon moest pakken om een en ander weer recht te breien. Nou was ik in die tijd telefoniste/receptioniste, dus het kon er gewoon even tussendoor en dat was ook geen uitmaken maar aanmaken.

Als het van hem had moeten komen…..dan weet ik het nog zo net niet. Dan was mijn leven anders verlopen. Ik heb wel moeite voor ‘m moeten doen! Die Friese volksaard, hè, die weerhield hem er van om toe te geven (dat ik gelijk had dus). Van het feit, dat hij dat uiteindelijk toch heeft gedaan, zégt hij geen spijt te hebben, de schat.

SMS’en had trouwens weinig zin gehad. Afgezien van het feit, dat het er toen nog niet was, had ie een dumpbericht niet eens kunnen lezen. We hadden ouderwets een eind moeten maken aan onze relatie. Van mens tot mens, zoals het hoort. Gelukkig hebben we dat niet hoeven doen. Het bevalt nog steeds, zo van mens tot mens elke dag……..