 |
Op weg naar de begrafenis van zijn broer overleed in Amerika een 44-jarige man, las ik. Dat is een dubbele klap voor de familie, maar een zus verklaarde: “We missen ze, maar we doen maar net of ze zijn gaan vissen met onze vader”. Die er dus kennelijk ook al niet meer was. Het is wel een mooie manier om iemands afwezigheid te verklaren: ze zijn iets leuks gaan doen. Dit werd wel een langdurige vispartij, maar toch.
Niemand weet toch hoe of wat? Behalve wat gelovigen dan, maar je kunt van alles verzinnen. Gelovige mensen hebben dat eigenlijk al gedaan, anders geloof je niet.
Mijn man heeft, en daarom dacht ik na het lezen van het berichtje over die Amerikaan daaraan, een mevrouw eens de boodschap moeten overbrengen, dat haar zuster was overleden. Geen leuke mededeling, maar iemand moest het doen. Toen hij weer thuis was kon hij weer terug om te vertellen, dat de zus waarmee de overledene samenwoonde, óók was overleden! Een hele bizarre dag was dat.
De zussen zijn samen begraven op één dag en wat die verder zijn gaan doen samen, weet ik niet. Want dan kom je toch bij de kernvraag: is er überhaupt nog wat te doen na ons aardse bestaan? Daar sta je zo nu en dan wel eens bij stil, onzin, want je komt er toch niet achter, en ook niet te vaak. Want weet je, eigenlijk kun je beter nú gaan vissen…..