Terugblik……

‘k Heb wel eens verteld, dat wij met behulp van de hele familie door de jaren heen een soort “logboekjes” bijhouden. In een mandje in een hoekje van de wc liggen schriften met ’n harde kaft, waarin iedereen, die iets te melden heeft of alleen maar even de groeten wil doen, wat schrijft om zijn anders toch maar nutteloze tijd goed te besteden. We zijn inmiddels aan deeltje 23.

Het is leuk om zo nu en dan eens zo’n schrift te pakken en te kijken wat we op de datum van vandaag, zoveel jaar geleden, aan het doen waren. Ik heb nu 1994 naast me liggen en opengeslagen op 3 november. Nou, ik heb het er over, dat mijn oudste zoon, die toen koerier was, voor het eerst in z’n eentje naar Engeland moet met een zending. Op de boot, links rijden, onder tijdsdruk helemaal naar Wales. Ik vind het maar eng voor zo’n jong ventje.

Hoewel ik schrijf, dat ik erg blij ben, dat hij niet naar het Oostblok hoeft, want we hadden net de zomer daarvoor meegemaakt, dat een schoolvriend van onze Lars, een vrachtwagenchauffeur, ook zo jong nog, overvallen was in Polen en daarbij was vermoord. Elke keer als mijn zoon een buitenlandse rit had moest ik daar toch aan denken.

Maar er is ook leuk nieuws die dag. L-rs heeft besloten om niet naar school te gaan, want hij heeft maar 2 uur practicum en vindt dat niet de moeite. In plaats daarvan gaat hij z’n kamer opruimen. Daar zijn moeders altijd heel blij mee.

Verder krijgen we die dag een nieuw aanrechtblad geleverd, moet ik verf halen voor een collega, die bezig is voor ons het trappenhuis te schilderen en slaak ik de verzuchting, dat ik toch wel erg veel geld aan het uitgeven ben. Maar, schreef ik toen: voor niks gaat de zon op en dat ik eerst maar eens koffie ging zetten.

Nou, er is erg veel veranderd intussen, maar elf jaar later gaat nog steeds de zon voor niks op en gaat op 3 november 2005 een kopje koffie er ook nog steeds goed in ……