 |
We waren gistermiddag bij de teraardebestelling van een lieve, oude oud-collega. Vijfentachtig was ze, zelfs voor ons klinkt dat oud. Haar overlijden maakte een eind aan een waardevol leven, waarvan de laatste jaren door Alzheimer werden geteisterd. Het woord “opluchting” maakte deel uit van de tekst op de rouwkaart.
We hebben de kerkdienst, die aan de begrafenis vooraf ging niet bezocht, maar zijn rechtstreeks naar het kerkhof gegaan. Geen straf om, zoals wij, veel te vroeg te zijn, want het is de oudste begraafplaats van Apeldoorn en het is er prachtig. En levend of dood vind je er rust.
Wij zaten dan ook op een bankje dicht bij de ingang en zagen hoe de mannen in de zwarte pakken met hoge zijden hoeden, die wij vroeger altijd ‘kraaien’ noemden, zich voorbereidden op de komst van de rouwstoet. Omdat die er toch nog niet was, werd er beschaafd nog wat gedold en gelachen, vervolgens werd op een lessenaartje een condoleanceboek klaargelegd, met pen en een steen tegen het omwaaien van de bladzijden en de rijdende baar werd klaargezet voor de kist. Toen die aankwam werden de bloemstukken geschikt en de zes dragers, die niet dragen (Arbo, hè), drie aan elke kant, en de vooroploper, hadden inmiddels hun beroepsmatig ernstige gezicht gevonden. Je moet in de wieg gelegd zijn voor zo’n beroep, denk ik, maar het zal wel wennen.
Terwijl wij daar zo stiekem op dat bankje zaten te kijken, vertelde mijn man over zo’n ‘kraai’ bij hem in het Friese dorp waar hij is opgegroeid. Zoveel dooien waren daar niet dus was het dragen van de kist een bijbaantje. Deze man was in het dagelijks leven petroleumhandelaar. Hij heette dan ook Harm Pietereulie.
Als er iemand ging hemelen en moest worden begraven hees Harm zich in zijn zwarte pak en deed zijn plicht als lijkbezorger. Maar na de begrafenis werd de man ’s avonds laat in vol ornaat doch stomdronken ronkend gevonden in de bosjes langs de weg en had hij zijn draaggeld er doorheen gejaagd. “’t Is weer pietereulie met Harm!”, zeiden ze dan in het dorp.
Nee, dan doen ze dat in Apeldoorn toch netter, hoewel we hier natuurlijk ook veel bosjes hebben…….