Tranen…..

soepje....

We waren vanmiddag even de stad in omdat er cadeautjes moesten worden gekocht voor een bijna jarig kind van ons. Dan leggen we ook altijd even aan in het Hema-restaurant vanwege de lekkere erwtensoep. De tijd, dat ik zelf erwtensoep maakte, is eigenlijk een beetje voorbij. Snert, vind ik, maak je óf in een grote hoeveelheid óf je maakt het niet. Omdat we zo’n grote hoeveelheid dan ook met z’n tweeën soldaat zouden moeten maken, en dat kost je toch gauw een week, huren we maar liever zo nu en dan de Hema-kok in.

Toen we aan een tafeltje bij het raam gingen zitten zag ik in het voorbijgaan, dat aan een tafeltje vóór ons een mevrouw zat te huilen. De meneer, die tegenover haar zat, hield troostend haar hand vast. Mijn fantasie slaat dan onmiddellijk op hol.

Ik vergeleek de leeftijden. Het kón een vader en een dochter zijn, want de man was helemaal grijs, maar in zijn gezicht zag hij er nog aardig jong uit. En grijs kun je ook op jongere leeftijd worden. De vrouw leek een eindje in de dertig. Baas en secretaresse? En had hij haar net verteld, dat ie toch liever bij z’n vrouw bleef? Er waren eigenlijk legio mogelijkheden voor een uit het leven gegrepen verhaal.

Maar toen ze was uitgesnuft, het Hema-servet had gebruikt voor het drogen van haar tranen en het snuiten van haar neus, stonden ze op en hoorde ik de man zeggen: “Zeg, we moeten nog wel even brood halen voor morgenochtend, hoor”. Nou, niks aan de hand dus! Ineens leek het een gewoon stel, helemaal geen drama of zo, misschien was ze wel chagrijnig vanwege een maandelijks ongemak en had ze een snertdag. Dat ie dan haar hand vasthoudt is wel érg lief natuurlijk. Dat heeft die van mij nou nooit gedaan…….

6 reacties op “Tranen…..

  1. Brillie

    januari 14, 2005 at 12:24am

    JE weet het nooit. Ze kan wel een erge ziekte hebben of hij. En dat het wel eens het laatste broodje kan zijn.

  2. els

    januari 14, 2005 at 12:49am

    Ik probeer niet al te negatief te denken, Brillie!
    Als het iets ergs was, huil je toch niet in de Hema, maar thuis!

  3. Alias

    januari 14, 2005 at 8:56am

    Helaas kun je niet altijd je tranen inhouden. Tenminste ik niet. Maar gelukkig, ik was niet in de Hema…

  4. Henk (ES)

    januari 14, 2005 at 9:54am

    Ja leuk he dat fantaseren, zelf dingen invullen en er een hele soap van maken. Ik vind je kringetje goed gevonden, van snert weer terug op snert. Misschien kreeg ze gewoon haar zin niet, kan ook!

  5. els

    januari 14, 2005 at 2:23pm

    @Alias: toch niet gehuild om die 8 kilometer te hard, hè? 🙂

  6. Brillie

    januari 15, 2005 at 2:37am

    Negatief? Ike? Die situatie heb ik zelf mee gemaakt. Toen mijn ex hoorde dat haar vader overleden was. Ze kon over al janken. Dus zo gek is het niet.

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)