Terug op de basis….

Een gezellig weekje in Zwitserland met maar een enkel dagje wat nattigheid en verder hetzelfde weer als jullie, hoewel het hier wel wat warmer was, geloof ik. Dat neemt niet weg, dat we in die eerste dagen hartstikke verbrand zijn, want het gaat daar toch net iets harder kennelijk. Bovenop zo’n berg zit je dichter bij de zon natuurlijk.

En omdat we, naast ons muzikale gedoe, nog een paar keer een tocht gelopen hebben, waarbij we zeker bij de eerste, nog moeite genoeg hadden met stijgen en dalen om ook nog eens een keertje te denken aan dingen zoals smeersel factor zoveel ( tja, we skien ook nooit!), was het dus al snel te laat. Krééften waren we. Nou klopt dat bij mijn man wel aardig, want die is er een, maar van ” zo rood als een boogschutter” heb ik nog nooit gehoord. Terwijl dat wel zo was. Nu hangen de vellen er nog een beetje bij, maar het ziet er al zo gezond uit, dat het een kwestie van onderhoud wordt.

Waar ik me enorm over verbaasd heb was mijn tuintje! Nog pril toen ik wegging vorige week en nu is alles uitgelopen en in bloei en dat in een enkele week, dus ook mijn tuin vergt onderhoud. Ik denk ook, dat ik dit de mooiste tijd van het jaar vind. Ieder jaargetijde heeft wel wat, maar de lente, de voorzomer kun je het nu beter noemen, dat uitbarsten van al dat groen en al die bloesem, dat is echt geweldig.

Hier én in Zwitserland, waar de lucht ook nog eens zo zuiver is. Diezelfde lucht, waar ik bij al die steile paadjes zo’n gebrek aan had met mijn ongetrainde lijf. En ik maar denken, dat ik door al dat gesjouw flink zou zijn afgevallen, want zo voelde het wel, maar nee, hoor! Geen onsje. Wat moet een mens dán doen, zou je denken. Of zou het de wijn zijn? En het feit, dat je niet zelf hoeft te koken? En het toch wel erg vaak uitrusten van de vermoeienissen? Nee,om af te vallen hoef je niet naar Zwitserland, je kunt hoogstens ergens áf vallen…..

1 reactie op “Terug op de basis….

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)