 |
We hadden ’t laatst over tegelwijsheden. ’t Is gelukkig uit de mode nu, maar er was een tijd dat mensen hun toilet volhingen met van die tegeltjes met wijze spreuken er op. Dat gaf wel wat te lezen als je daar toch zat, maar wijzer werd je er niet van. En je kreeg er een stijve nek van als ze áchter je hingen. Bovendien was de humor plaatsgebonden en van minder allooi. Het ging over ‘heren, die de bril omhoog moesten doen, omdat de dames droog wilden zitten’ of ‘dat je alle hoop moest laten varen’ en zo meer. Behalve die bril die omhoog moest, weinig verheffend.
Dan is : ‘niet klagen, maar dragen en bidden om kracht’ wel andere koek. Die spreuk hing geborduurd in de kamer van iemands christelijke tante. Die persoon vertelde over een andere christelijke familie, waar de zoon des huizes weinig uitvoerde, waarop zijn vader hem de spreuk toevoegde: ‘aan het werk en naar de kerk, godverdomme!’. Beide spreuken dus van christelijke oorsprong.
Nee, dan mijn oma! Niet christelijk. Zij had in de hal van haar huis de spreuk hangen: ‘Wie niet als vriend hier binnenhuppelt, wordt er onverwijld weer uitgeknuppeld’. Kijk, dat is duidelijk. Evengoed had ze véél aanloop……