 |
Mijn enige nog levende volbloed tante werd 85 deze week. Zelfs voor ons is dat een respectabele leeftijd. Het prettige van het hebben van een levendig, humoristisch en nog behoorlijk actief familielid, met bovendien zo’n beetje dezelfde genen als jij, is dat zoiets je moed geeft voor je eigen fysieke toekomst. Nou ja, de rest van de ooms en tantes zijn inmiddels wel gaan hemelen dus eigenlijk slaat deze opmerking nergens op.
Maar niettemin gaf tante gisteren een feestje op een erg leuke locatie in Lunteren. Voor ons dus niet zo ver weg.
We hebben heel veel familieleden gezien van wie het inmiddels vijf jaar geleden was, dát we ze gezien hadden. Want toen tante 80 werd gaf ze óók een feestje. Ze maakt er een lustrumgewoonte van. Het was dus niet zo gek, dat de meeste mensen bij het afscheidnemen tegen elkaar zeiden: “Nou, tot over vijf jaar dan maar weer!” Zoals tante er gisteren bij zat haalt ze dat ook op haar slofjes, hoor!
Maar zo close is onze familie dus: eens in de vijf jaar schijnt kennelijk genoeg te zijn om het oergezellig te hebben met elkaar. Misschien wel daarom, maar dat weet je niet. Natuurlijk hebben groepjes neven en nichten bij elkaar in de buurt wel meer contact met elkaar, maar wat ons betreft hebben we alles van horen zeggen. Zo gaat dat als een familie nogal aan de maat is.
We hebben ‘de zit vooraf’ lekker buiten kunnen doorbrengen, voordat het diner begon en dat was al erg gezellig. Mijn tante stráálde temidden van dit alles. Dat ze regelmatig namen en omstandigheden door elkaar haalde en we haar nogal eens uit de geheugenbrand moesten helpen had tot gevolg dat ze vaak geërgerd : “Ach ja, natúúrlijk!”riep, maar dat mag als je familie aan de maat is en jij 85 bent.
Al met al was het een bijzonder leuke bijeenkomst en we zijn weer helemaal op de hoogte van ieders wel en wee. Samen herinneringen ophalen is ook erg leuk. Die worden nogal eens verschillend beleefd, dat wil je niet weten! Iedereen is er trouwens ook van overtuigd, dat het weinig zin heeft om te zeggen: “We moeten maar eens afspreken, zeg!”, want door de fysieke afstand, iedereen is druk met werk en kinderen, komt er toch niks van. Het is geen desinteresse, maar je kunt een grote familie er eigenlijk niet bij hebben. Dus dan is “tot over vijf jaar” een mooie kreet.
Moet tante voorlopig natuurlijk wel in goeie doen blijven, maar daar ziet het wel naar uit. En ik bedoel dat uiteraard puur lichamelijk, hè, dat snap je wel. Bovendien…zo’n feestje kóst wat, hoor, tegenwoordig…….