We vliegen terug in de tijd……

We zitten hoog in de lucht! Heel erg hoog ook nog en in een verschrikkelijk groot vliegtuig. Alsof het niks is. Ik blijf het wonderlijk vinden dat zo’n gevaarte met al die mensen d’r in zomaar een aanloop neemt, opstijgt en nog blijft hangen ook. En dat ie voor ons nu de goeie kant op vliegt is natuurlijk helemaal geweldig!

Het afscheid bij mijn zus vanmiddag was uiteraard liefdevol, zoals dat hoort bij zussen, maar dat was lijfelijk afscheid nemen, want in principe zitten we maar een computerklikje bij elkaar vandaan als we weer thuis zijn. Het leuke van daar geweest te zijn is dat we nu weten waar we het over hebben als we mailen. Ze vertelde altijd al wel over mensen en dingen, maar nu weet ik hoe het er uit ziet en dat is veel leuker.

Ik heb email adressen van de mensen die we hebben ontmoet en die we foto’s gaan sturen die we gemaakt hebben. Die mensen kennen ons nu ook. Er was iemand die zei, dat ze het jammer vond dat ze ons nu pas kende en niet eerder! Tja, wat moet je daar nou van zeggen? Beter laat dan nooit, of zo? Lief gezegd was het wel natuurlijk.

De rit naar Brisbane met de shuttlebus was heel comfortabel. Hij maakte wat tussenstops omdat hij mensen van huis op moest pikken, zoals hij dat ook bij ons deed. ’n Busje vol tenslotte. We meldden ons bij Emerates en daar wisten ze al alles van ons, want onze zoon had ons al ingecheckt. Makkelijk dus. Kloris hoefde deze keer niet in een rolstoel van de lieftallige assistente. Hij mocht dat enorme eind deze keer zelf lopen. Goed voor hem. Grappig is dat bij de scan zijn blindenstok er ook altijd doorheen moet, want stel, dat ie er verdovende middelen in vervoert!

We mochten weer als eersten naar binnen in de plane en dat is altijd wel prettig. Dan zit je alvast voordat de grote hoos op zoek moet naar zijn plaats. We beginnen al een beetje ervaren te worden, hoor! De zit naar Dubai is een lange. Maar we horen gerammel in de pantry dus krijgen we wat te eten. Wel lekker , we hebben wel trek , daarna maar es een beetje proberen of we wat kunnen slapen. Of we de regel er in houden qua bioritme met dat tegen de tijd in fladderen valt nog te bezien, maar we doen ons best…..!

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)