Gisteren was ik een dagje bij m’n zus. We spreken elkaar niet zo heel veel: zij heeft een druk sociaal leven en ik heb ook zo het nodige te doen. Als we bij elkaar zijn halen we de schade ruimschoots in en wordt het nachtwerk, waarbij de respectievelijke mannen van armoe maar vast naar bed gaan.
We hadden telefonisch afgesproken dat we samen naar Amsterdam zouden gaan, onze geboortestad. We zijn allebei de stad ontrouw geworden en zo nu en dan moeten de banden weer es aangehaald. We wilden naar de Noordermarkt, naar de tentoonstelling van 75 jaar Hema in de beurs van Berlage (veel van die 75 jaar hebben we toch meegemaakt!) en verder zouden we wel zien.
Het begon al, dat we , na ons nachtwerk, veel te laat wakker werden om een vroege trein te nemen, ook nog eens hoorden van bommeldingen in tunnels en ons al zagen wachten op een trein, die misschien helemaal niet kwam. Bovendien had m’n zus onze andere zus, die in Sydney woont aan de telefoon en die zei: “De Noordermarkt? Die is er toch helemaal niet op donderdag?”. Daar had ze gelijk in. En dan te bedenken, dat ze echt al heel lang in Australië woont, niet bepaald om de hoek. Kleine wereld.
We zijn niet naar Amsterdam geweest, hebben allergezelligst gewinkeld in Ede, op ons gemak enkele horecagelegenheden bezocht, gechineesd met de familie en ’s avonds nog de opening bezocht van Cultura, het cultureel trefpunt van Ede.
Dat alles op drie minuten lopen van mijn zusters huis.Onze kleine wereld.