Boete

Bij Het Parool las ik, dat mijn ouwe school een boete heeft gehad vanwege onveiligheid, het ontbreken van een ontruimingsplan en slechte hygiëne.:”De Arbeidsinspectie heeft de Vijfde Montessorischool De Zilvermeeuw aan de Herschelstraat in Watergraafsmeer een boete van vijfduizend gulden opgelegd. De school heeft geen ontruimingsplan, kinderen kunnen in een onveilige stookkelder vallen en een risico-inventarisatie ontbreekt.” Ze moeten binnen drie maanden zorgen, dat het in orde is. De directeur zegt, dat de school zeventig jaar oud is en dat er wel meer scholen niet aan de eisen voldoen. Hij hoopt ook op extra geld, eindelijk.

Die stookkelder, weet ik nog, heeft ramen aan de straat en wij hebben eens vreselijk op onze donder gehad, omdat we stopverf uit de sponningen hadden gepulkt. Er was toen een ruitje naar beneden gevallen en of de stoker dat op z’n knar had gekregen, weet ik niet meer, maar hij was ontzettend kwaad. Tegenwoordig slopen ze wel meer dan alleen een ruitje en die kelder is echt heel diep, dus gevaarlijk zal het zeker zijn.

Verder heb ik alleen maar leuke herinneringen aan die school. We hebben er in de oorlog een hele tijd niet ingekund, omdat onkel Adolf z’n kornuiten erin had gezet en hebben we met de klas door heel Amsterdam gezworven, zelfs les gehad bij de juf thuis. Je ging toen ook op zaterdag naar school en vanwege een luchtalarm hebben we eens een heel weekend vastgezeten op school voor we weer naar huis konden. Even bellen, dat je wat later kwam was er niet bij, want geen mens had telefoon. Spannend, dat wel, dat weet ik nog.

Het loopt tegen Sinterklaas, dus er kan best nog een Sinterklaasherinnering uit die tijd tegenaan. Mijn moeder speelde op een Spaanse gitaar en dat zal wel de reden geweest zijn, dat de school haar vroeg om voor zwarte piet te spelen. Sinterklaas kon vanwege al het gevaar op de Noordzee niet met z’n schuit vanuit Spanje naar Holland komen. Maar Piet was een handige jongen en kwam wel door alle grensblokkades. Iedereen zou blij zijn als hij er was. Mijn vader, die trouwens ook Piet heette, zou het Sinterklaasgezang begeleiden op zijn viool. (Ik heb nog een boek, dat ze gekregen hebben van de school als dank voor hun moeite, waar voorin geschreven staat: “Voor zwarte en witte Piet”, 5 december 1943.)

Ik wíst, dat mijn moeder zwarte piet zou zijn, had het geworstel met een gebrande kurk om haar gezicht zwart te maken meegemaakt. Ze heeft trouwens wéken met een gore nek rondgelopen, omdat die moeilijk schoon te krijgen was, zeep was er nauwelijks.

Ik was 7, dus nèt van het geloof afgevallen, maar tóch. We zaten met alle leerlingen opgepropt in één klas, wat ook warmer was, en we hoorden de naderende voetstappen van zwarte piet in de betegelde gang. Hij speelde op z’n gitaar en omdat iedereen in de oorlog vanwege ongewenste slijtage van z’n schoenzolen er ijzertjes onder had, klikte elke voetstap als die van een tapdanser. Mijn moeder, die een lage altstem had, kwam erg geloofwaardig over in haar rol en dat ze de gelegenheid te baat nam om mij bij zich te roepen en enkele huiselijke onregelmatigheden recht te zetten, laat zich raden. En ik was nog onder de indruk ook!

Dat kwam allemaal weer boven, toen ik las over de school , die nu te kampen heeft met gebrek aan hygiëne en achterstallig onderhoud. Stinkende vuilcontainers in de gang, omdat de buurt ze volgooit met vuilnis, als ze ze buiten zouden zetten.

Mijn schooltje….dat ze maar véél geld mogen krijgen om ‘m weer goed te maken en die boete? Ach, die betaalt Sinterklaas wel!

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)