 |
We hebben net ontdekt, dat we als we naar Australië gaan, een dag overslaan. Dan gaat 6 maart letterlijk aan ons voorbij. Dat ging het toch al, want we komen niet even terug om te gaan stemmen, wat we anders wel gedaan zouden hebben. Wel na veel gepieker over de partij waarop.
Het is een gek idee, die tijdzones. We vliegen tegen de tijd in, omdat we over Amerika gaan en het daar dus vroeger is. Ik krijg een beetje een Startrek-gevoel. In die serie zaten ze ook aldoor te rommelen met tijdzones en dan wel meteen met duizenden jaren tegelijk. Dan is dat ene dagje van ons minder spectaculair natuurlijk.
En dan te bedenken dat ik al moeite heb met de zomer- en wintertijd! Er is mij vaak uitgelegd hoe het zat, maar sinds iemand zei:” Onthoud nou maar: vóórjaar….vóóruit!” gaat het beter. De meeste mensen weten alleen maar dat ze een uur korter mogen slapen en zijn overdreven blij met dat ene uurtje langer in het najaar.
Nou, wij vertrekken dus op 5 maart en komen 7 maart in Sydney aan, terwijl we toch “maar” één etmaal in het vliegtuig zitten. Lang genoeg, dacht ik zo. Als ik zie, hoe vermoeid die schaatsers op Schiphol aankwamen na “alleen maar” uit Amerika te zijn gekomen. Maar die hadden wel meer reden om moe te zijn natuurlijk: hard schaatsen en hard feesten. Je kruisband scheurt d’r van af………