Gezellige zondag vandaag. Behalve, dat het mooi weer was, hadden we ook allerlei gezellig bezoek, dat ons een goeie reis kwam wensen. Het komt inderdaad steeds naderbij, ons vertrek naar Aussieland. Dinsdagmorgen redelijk vroeg naar Schiphol, want je moet voor een intercontinentale vlucht maar liefst drie uur van tevoren aanwezig zijn. Nou, dat doen we dan maar. Wat we behalve inchecken en de bagage afgeven al die tijd moeten doen, weet ik niet, maar er zal genoeg te zien zijn. Voor mij dan, want mijn ega zal het met een ooggetuigeverslag moeten doen. Maar daar ben ik in getraind. Als ze maar koffie hebben daar, dan hoor je mij niet klagen.
De vorige keer, dat we op Schiphol waren is alweer wat jaren geleden, toen we met de familie een weekendje naar Londen gingen. Toen we op een gegeven moment met z’n allen door de poort van de metaaldetector moesten, ging het ding af toen Jouke er doorheen ging. Welk een paniek! En dat was nog niet eens, omdat de detector afging, nee, de mevrouw die er in uniform bijstond begon zenuwachtig tegen haar collega’s te roepen:” Deze meneer is visueel! Deze meneer is visueel!” Daar waren we heel blij mee, want op stap met the invisible man, dat hadden we niet zien zitten. Niet zien staan ook, trouwens.
De grapjas had zijn zakmes in z’n broekzak laten zitten en vandaar dat gepiep. Het was erg komisch allemaal, niet vanwege dat zakmes maar door de reactie van die beambte op het zien van een blinde. Die háár niet eens zag staan! Je zou denken, dat ze op Schiphol wel wat gewend zijn, maar het is blijkbaar toch een apart ras, die blinden……
