 |
Ik moest een paar bossen rozen afrekenen bij de bloemenbalie van de supermarkt. Vóór mij stond een wat oudere man en aan de beurt was een jongen, die het meisje achter de balie bleek te kennen. “Hé, hoe is ’t met jou?”, zei ze, ” en met je vriendin?” “Uit!”, zei de jongen. “Dat méén je niet!” zei het meisje, “zomaar ineens?” Zuchtend zei de jongen: “Ja, ze had een ander….”
De hand van de caissière met het wisselgeld bleef hangen boven zijn uitgestoken hand en er werd nog wat doorgepraat over de gecrashte relatie. “Nou ja, ik heb vannacht tenminste voor het eerst weer een beetje geslapen”, zei de jongen. Hij was in het zwart gekleed, maar dat zal wel toeval zijn geweest.”Het beste dan maar!” zei het meisje. “Ja, bedankt. Doeg.”
De oudere man, die voor mij was, zei: “Je kunt er maar beter bijtijds achter komen!” Zijn winkelwagen bevatte een weekendvoorraad voor een alleenstaande. Ja, en dan ben ik zo, dat ik daar dan weer een heel verhaal achter bedenk. Het wás best een diepzinnige opmerking…..Ach…die mannen toch….