….Komt ’n vrouw bij de dokter….

brainwaves

Er zijn veel puzzelaars in ons land. Er is voor mij maar één soort puzzel, die ik echt de moeite waard vind en dat zijn cryptogrammen. Kruiswoordpuzzels, doorlopers, woordzoekers, Zweedse puzzels en wat er allemaal nog meer is: ik ben er óf nooit aan begonnen, zodat ik niet weet of en hoe leuk ze zijn, óf ik vind er gewoon niks aan.

Jaren geleden lag ik voor allerlei onderzoeken zo’n dag of 10 in het ziekenhuis. Tussendoor had ik alle tijd voor cryptogrammen. Het boekje lag dus op mijn nachtkastje. De neuroloog onder wiens hoede ik daar lag was een steile, statige, afstandelijke man. Verder wel aardig, maar warm contact met zijn klanten was niet zijn sterkste zijde.

Op een dag kwam hij langs, zag mijn boekje liggen en zei: “Mevrouw! U wilt me toch niet vertellen, dat u dat kúnt, cryptogrammen oplossen?” Heel schuchter, respect voor de wetenschap, hè, dat had je toen nog als patiënt, zei ik: “Ja hoor, dokter, ik vind ze leuk”. “Ik heb daar nooit iets van begrepen!”, zei hij.

Dat studeert dus 12 jaar om te kunnen doen wat hij doet, weet alles van hersenen en snapt niks van cryptogrammen…. Daar snap ik dan weer niets van. We hadden daarna wel een betere band en toen hij via een verpleegster hoorde, dat ik piano kon spelen had ik het helemaal gemaakt bij de man, want dat had hij altijd al gewild: piano kunnen spelen! Wat een leed, waar je geen weet van hebt….

Hij is inmiddels met pensioen, heb ik gehoord. Wellicht brengt hij nu zijn dagen cryptogrammen oplossend door of is ie op pianoles gegaan. Of hij cruist met z’n boot over de Middellandse Zee, dát kan natuurlijk ook. Je moet je ergens overheen kunnen zetten.

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)