Slakkengang…..

Andere weblogs lezen helpt je soms aan een onderwerp voor een eigen verhaal. Gelukkig maar, anders kwam er helemaal niks van terecht als je geen echte schrijver bent. Geïnspireerd, noem ik het dan maar, door de oester van Merel. Ik heb nooit oesters gegeten en zal dat waarschijnlijk na haar plastische beschrijving van een en ander ook nooit doen. Woorden als “smurrie”, “snotterig”, en “verrottingssmaak” zijn weinig aanmoedigend om eens wat te proberen in die richting.

Ik heb in mijn leven ook nooit zo in het oestercircuit gezeten, dat zal het ook zijn. Toen wij in ons eerste vrijstaande huis woonden, een klein beetje op stand, hadden we buren, die daar helemaal thuishoorden. Huis mooi ingericht, antiek en design zo hier en daar, sjieke keuken, prachtig sanitair, kortom van alles, dat wij ook wel wilden ooit, misschien, eens, als het er van komt, maar niet hadden.

Toen mijn buurvrouw jarig was kwam ze mij uitnodigen voor haar “meidenmiddag”. Kijk, die benaming had mij al moeten waarschuwen, maar wist ik veel! Ik trok mijn beste meidenpak aan en ik ging. Inderdaad, allemaal meiden van het type “doe maar gek, dan doe je gewoon genoeg”. En daar zat ik, mijn meegebrachte bloemen in een emmertje in de keuken en dat vond ik al raar. Want al moet mijn visite een half uur wachten op hun eerste versnapering, bloemen gaan bij mij voor. Daar hebben ze recht op als eerste fase van hun stervensbegeleiding. En ik voelde me gewoon opgelaten. Nu, na zoveel jaren en ervaringen, kan ik me nog exact het ontheemde gevoel herinneren.

De gastvrouw kondigde stralend aan dat ze escargots in de oven had. Verrukt gejoel was de reactie. Nou heb ik gelukkig Frans gehad zodat ik wist wat het waren, maar niet hoe je ze moest eten. Met tangetjes en vorkjes, zoiets ja. Ik heb bedankt door te zeggen, dat ik er niet zo van hield. Dat wist ik niet, maar ik voelde me al zo ongelukkig, dat ik de onderneming van slakken eten onder het toeziend oog van de meiden, niet zag zitten.

Ik weet nu dus nóg niet of ik ze wel lust. Dat doet me niks, want ik vind het ook nog zielig voor de slakken, dat ze uit hun huis gehaald worden. Het zal je maar gebeuren. Nee, ik ben het typische voorbeeld van een spruitjestype……