 |
Wat ik niet begrijp is dat zoveel mensen voorgeven dat ze een gloeiende hekel hebben aan Ikea. Waarom? Als het je stijl niet is, dat Skandinavisch, nou ja, dan kan ik het wel begrijpen, maar er zijn zoveel neutrale handige ontwerpjes, vooral voor mensen met kinderen, dat je er altijd wel aardig slaagt.
Menig student of eerste-huis-betrekker, die al veel geld heeft moeten uitgeven aan de basis van verf, behang en vloerbedekking, vond bij Ikea, al is het misschien totdat je toe bent aan Jan des Bouvrie (!), toch redelijk goedkoop die noodzakelijke boekenkast, bureau en (slaap)bank. Hoewel het altijd wat tegenvalt vanwege die toch wel handige wasmand, die prullebak en die soepkommen, die echt te goedkoop waren om te laten staan en ja, glazen moet een mens toch ook hebben, zodat je toch met een volle kar in de lange rij bij de kassa staat, onderwijl bedenkend of je nou wel of niet een papieren tas nodig hebt.
Wij kochten, toen we in Apeldoorn kwamen wonen een twee-en-een-halve meter lange bank bij Ikea, de Björn, als ik het goed onthouden heb. We hadden in die tijd een stationcar als auto, niet klein, maar twee-en-een-halve meter bank stop je er niet in. Hij moest dus op het dak. We hadden ‘m goed verankerd, maar door z’n lengte zwiepte hij toch wel een beetje. Hij was zo lang, dat ik door de voorruit kon zien hoe hij bewoog en ik vond het éng!
Iederéén vond het eng, behalve Pa, die het toch niet zag. Maar bezorgen vonden we vanwege de geringe afstand Duiven-Apeldoorn zonde van het geld. De weg Arnhem-Apeldoorn was toen nog tweebaans en slibde dagelijks dicht door filevorming. Ik ben nog nooit zo blij geweest met een file, want daardoor reed ik 15 km per uur en dat was hard zat. Het was op dat moment nog droog, wel al dreigend en precies op het moment dat we bij huis waren begon het te hózen.Björn werd zeer snel, onder begeleiding van woorden, die niet in Van Dale thuishoren, maar er waarschijnlijk wel in staan, van de auto gesjord en binnen op z’n plaats gezet, waar hij ons vele jaren comfortabel heeft laten zitten, liggen en hangen.
Toen we op ‘m uitgekeken waren was hij nog in zodanig goede staat, dat we met hem zijn gaan leuren bij collega’s, familie en vrienden. Gelukkig was er iemand, die een zoon had die op z’n studentenkamer behoefte had aan zit- en logeergelegenheid voor niet meer tot verkeersdeelname in staat zijnde vrienden en zo is Björn naar Enschede verhuisd. Ze hebben nog klemgezeten met ‘m in het trapgat, maar dat was toen ons probleem niet meer.
Voor mij dus geen kwaad woord over Ikea en ik schaam mij er niet voor, dat ik er eens in de zoveel tijd weer eens even langs wil. Al is het maar voor de nieuwste trends, die ik soms meer dan afschuwelijk vind, maar ik zeg het die kaasmeisjes na: dát is heel persoonlijk natuurlijk! De basis blijft me aanspreken én de Zweedse gehaktballetjes met cranberrysaus…..!
p.s. Ik heb géén aandelen.