Twijfels over……

Met het aan de deur kopen van dingen ben ik altijd voorzichtig. Snelle jongens met rappe praat vinden een afwijzend strak hoofd tegenover zich en gaan al gauw een deurtje verder. Ik heb ook nooit wat te slijpen, voor diepvriesaanbiedingen zijn mijn diepvriesladen te klein, kunstwerken van een arme academiestudent zouden vanwege de kwaliteit niet aan de deur moeten hoeven worden verkocht en Jehova’s zijn altijd met z’n tweeën, daardoor als zodanig herkenbaar en zonder meer al kansloos.

Maar soms glipt er iemand tussendoor. Heb ik een softe dag of ben net wakker, zoiets dus. Er belde een meisje aan van een jaar of 18, leuk typje, dat kaarten verkocht ten bate van kindertjes met leukemie. Ze hield een legitimatie op, waarop een foto stond waardoor zij te herkennen was. De kaarten kostten € 2.95 en ik heb ze van haar gekocht. Haar nog vijf cent laten houden ook, want die had ze niet terug. Toen de deur weer dicht was heb ik haar door het raam even nagekeken om te zien of ze ook naar de buren ging. Je zou toch zeggen, dat zo’n actie van deur tot deur meer oplevert. Maar nee, ze was verdwenen. Toen sloeg de twijfel toe.

Het blanco envelopje zag er smoezelig uit, nergens staat vermeld om welke actie het gaat en de kaarten zijn best te gebruiken, hoor, maar tante Miep zal niet denken: “Gôh, wat heeft mijn nicht zich uitgesloofd om een mooie kaart voor me uit te zoeken!”.

Dus nu denk ik, dat ik wel iets anders heb gesteund dan de leukemiekinderen en dat je voor een legitimatie best je busabonnement kunt gebruiken. Weet ik veel hoe dat eruit ziet! En achteraf bezien ging het heel snel allemaal.

Ik had er even een raar genept gevoel over. Je hoort wel eens, dat mensen hun hele tuin volgestort krijgen met grind of de schoorsteen wordt geveegd voor idiote bedragen. En dan roep ik, dat ik dat zó stom vind! Dat je daar in trapt! Nou ja, drie euro valt nog mee. Ik hoop dat het pilsje haar smaakt, dat is toch een euro of drie tegenwoordig……….?