 |
Onze koningin heeft toch eigenlijk niet zoveel te klagen wat satirische activiteiten rond haar persoon en familie betreft? Nog afgezien van het feit, dat er de laatste tijd best wel wat te “satiren”viel. Dat maakt het nog een beetje dragelijk, dat er nog wat te lachen valt. En hoge bomen vangen nou eenmaal veel wind, zelfs als er prinsesselijk tegen ze aangepraat wordt.
We waren vanavond een beetje te vroeg voor “Tien voor taal”, dat we op België wilden zien en toen vielen we midden in een programma dat “Geert Hoste staat model” heet. Daarin proberen mensen die man te imiteren met als prijs een koekendoos met een afbeelding van het Belgische koningspaar, als ik het goed gezien heb. Tegen koekendoos zeggen wij koektrommel, dat je het maar weet.
Nu had ik tot vanavond geen idee wie Geert Hoste was, maar de man is cabaretier met een one-man-show. Vlaams Nederlands vind ik dermate geestig klinken, dat ik ‘m daarom al leuk vond. Maar hij stond me toch een partij satire weg te geven over het Belgische koningshuis, daar lustten de honden geen brood van! Iedereen ging door de mangel.
Van koning Albert werd uitgebeeld hoe hij, lijdend aan Parkinson, probeert te pinnen bij een bank, maar door zijn gebeef zijn pinpas niet in het gleufje van het pinapparaat kan krijgen. Bovendien is hij ook zijn pincode vergeten, die Paola hem vanuit de koninklijke automobiel moet toeschreeuwen: “Eén!-één!-één!-één!”, want zei Geert: “Zij krijgen natuurlijk alles het eerste!”. Behoorlijk heavy, toch, zo’n scene?
Natuurlijk hadden we toen het kleipoppetjesprogramma bij BNN al gezien. De kijkcijfers waren al voorspeld dank zij Balkenende. Johan Cruijff als lakei en Bart de Graaff (God hebbe zijn ziel) als de hofnar. Sterk vond ik het niet en ook niet leuk, maar wel satire, hè, en daar ging het om. Voor mij hoeft ’t niet.
In Engeland kunnen ze er ook wat van en daar is de satire over de koninklijke familie nog heel wat bejaarder. Spitting Image was kostelijk! Wij zijn al die jaren Brave Hendrikken geweest. En juist over Hendrik was wel iets aardigs te maken geweest!
Nou ja, we hebben hier in Paleis Het Loo weer eens een tentoonstelling. “Aan tafel bij zeven koninginnen”, de historie van de eetgewoonten binnen het koninklijk huis. Fraai gedekte tafels met prachtige serviezen en zilveren bestek. Nee, niet voor een patatje mét! De koningin is ook al komen kijken en “ze liep in een levend familiealbum”, zeiden ze. Terecht, dat Het Loo alvast een Nationaal Museum is met al die dure spullen. Je moet ergens beginnen…..maar ach, ik mis Claus…