Kroongetuige……..

moeder......

Toen ik vanmorgen hoorde, dat Juliana was overleden ( en zij zal voor mij altijd kóningin Juliana blijven, maar daar moet je voor van een bepaald bouwjaar zijn, hoor!) dacht ik terug aan 6 september 1948. Dat was de dag dat zij aan haar regeringsperiode begon. Ik was elf en zat in de hoogste groep van de 5e Montessorischool in de Watergraafsmeer in Amsterdam.

Omdat ik het oudste meisje was “mocht” ik samen met de oudste jongen van de school naar de Dam op de dag van de inhuldiging. Dat was een hele eer, maar omdat ik nogal verlegen was kon me die hele eer eigenlijk gestolen worden, maar ja, toch een eer, vond mijn moeder ook. Die jongen was een mietje en ik vond hem eigenlijk niet aardig. Hij heette Hennie en was een moederskindje. De klas stookte hem op, dat hij zich Henk moest noemen, want hij was al twaalf en moest maar eens aan zijn moeder laten zien, dat hij geen Hennie meer was. Hij wou het zijn moeder niet aandoen.

Nou ja, ik kreeg een nieuwe jurk, oudroze met witte kantjes langs de mouwen en ’n wit kraagje. Ik voelde me zeer opgedirkt, maar volgens mijn moeder kon deze gelegenheid niet anders dan opgedirkt. Ook Hennie kreeg een nieuwe bloes met, o griezel, een vlinderstrikje. We werden in een open taxi naar de Dam gereden, uitgezwaaid door de hele school en ik voelde me zeer opgelaten. Op de Dam was het vol met vertegenwoordigers van alle scholen in Amsterdam en erg vol. Zo vol, dat ik, niet zo erg groot van stuk, geen moer gezien heb van wat zich bij het paleis afspeelde en aan Hennie had ik ook niks, want hoewel hij groter was en meer zag, zei hij niks. Ook verlegen.

Heel erg veel kan ik me dan ook niet herinneren van die happening, of we nog moesten zingen of zo. We kregen een herinneringsboekje, maar dat kregen alle kinderen op school, dus daarvoor hadden we er niet heen gehoeven. We moesten later op school in de gymzaal verslag doen van onze belevenissen. Wat we daarvan gemaakt hebben weet ik ook niet meer. Verdrongen waarschijnlijk.

Maar ik heb koningin Juliana altijd een aardig mens gevonden. En ik vond het jammer, dat het defilé op haar verjaardag op Soestdijk werd afgeschaft met Dick Passchier als verslaggever. Dan zag je ze nog eens, maar op een gegeven moment was het ook wel erg passé, helemaal met dat gerommel in de familie. Dan weer wel schoonzoons, dan weer niet.

Moeder des Vaderlands vind ik van al de mij bekende koninginnen nog het best bij Juliana passen. Beatrix past die titel minder, hoewel ze ‘m wel graag wil. Maar die is wel haar moeder verloren vandaag en koningin of niet, dat voelt voor iedereen hetzelfde, denk ik…….

2 reacties op “Kroongetuige……..

  1. Neneh

    maart 20, 2004 at 9:38pm

    Leuk stukje Els…. dat defilé dat vond ik altijd reuze leuk om naar te kijken….

  2. Paul

    maart 23, 2004 at 6:32pm

    Ik denk dat beatrix de afkeer van haar moeder tegen de pers, iets teveel ter harte heeft genomen.

Laat een reactie achter op Neneh Reactie annuleren

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)