Van een vriendin die, net als ik, met een blinde man is getrouwd, hoorde ik een erg lollig verhaal. Haar man was, toen ze hem in 1965 leerde kennen, in het bezit van woordenboeken: Nederlands-Engels, Engels-Nederlands, Nederlands-Duits en Duits-Nederlands. In braille. Zestig banden van 15 centimeter dik, een paar meter boek dus. Niet om in de huiskamer te zetten en het ging dus naar de zolder. “Even een woord opzoeken” was training voor geest én lichaam!
Voor de blinde computerbezitters met een leesregel is het opzoeken van een vertaalwoord tegenwoordig een fluitje van een cent dus ze wilden eigenlijk wel van die boeken af. De papierinzameling van de basisschool in hun straat was zeer welkom. Er werd bovengemiddeld gedoneerd.
Van de buurman hoorden ze de volgende dag, dat hij schoolkinderen “met van die dikke boeken”had zien sjouwen! Er ging toen al een belletje rinkelen bij de familie! Helemaal toen een andere buurman, met wie Jan, de man van onze vriendin, altijd meerijdt naar het shantykoor waar ze beiden in zingen, kwam vertellen, dat een kennis van hem in het bezit was van twee, helaas niet complete, woordenboeken in braille: Engels en Duits.
Voordat hij ze aanbood op de rommelmarkt op Koninginnedag, wilde hij eerst even weten “of het niks was voor die blinde man, die altijd met de buurman meereed”…..?
Ons is iets dergelijks overkomen met een rhododendronstruik. Het ding was zielig en verpieterd, vertikte het om te bloeien en ik had het helemaal gehad met ‘m. We woonden in Groningen vlak bij de spoorbaan, waar een rommelig veldje was, waar we hem op een donkere avond zo’n beetje ter aarde hebben besteld. Terug naar de natuur zogezegd en we waren er van af.
Onze buurman werkte “bij het spoor”, zoals dat toen heette. Hij had nachtdienst gehad en kwam ’s morgens thuis met onze struik. Tegen ons mopperde hij over het feit, dat “mensen zomaar een goeie boom weggooiden!”. We hebben hem nooit durven zeggen, dat het ónze “goeie” boom was!
Hij groef hem liefdevol in, op nog geen twee meter van zijn oude standplaats en hij heeft er jarenlang prachtig gebloeid. ’t Kreng! Liefdevol, dat zal het verschil wel geweest zijn…….
els
mei 13, 2004 at 12:58am…of een kwestie van groene vingers!We moeten er maar mee leren leven!