Wazig voetbal……..

Het mooie verhaal, dat Cockie had over “haar” jongens in het G-voetbaltoernooi deed mij denken aan een andere bijzondere voetbalwedstrijd op het sportveld bij ons werk, jaren geleden. Personeel tegen cliënten. Slechtziende cliënten. Dat lijkt een ongelijke en oneerlijke strijd, ware het niet, dat er bij het personeel ook enige lieden zaten, die het niet zo scherp zagen! Eén van onze collega’s zat onder een grote parasol aan de kant van het veld commentaar te geven voor de blinde klanten, die gewapend met toeters hun medebewoners zaten aan te moedigen. Die commentator zag het zelf ook niet zo goed, zodat uitspraken als: “er loopt een lange man richting het vijandelijke doel, ik dénk, dat het Jean is!” voor veel hilariteit zorgden. Nou ja, ze verloren wel, de revalidanten, maar de lol was er niet minder om.

De meeste lol hebben we gehad om de marechaussee, die op de fiets kwam aanrijden om te vertellen, dat we niet zo’n lawaai mochten maken, want “de prinses had er last van”. Die prinses was Margriet, onze buurvrouw op ’t Loo. We vonden het flauw van d’r. Zó vaak gebeurde er niet iets lawaaiigs op het sportveld. Maar om het goed te maken hebben we haar uitgenodigd op de thee en ze is nog gekomen ook! Ze bleek erg aardig. Ze heeft toen een rondleiding gehad door de instelling, want ze kende haar buren niet.

De week daarop was er weer een voetbalwedstrijd op het sportveld. De marechaussee tegen ons personeel. Verloren, ja. ’t Zijn bikkels, hoor, die marechaussee-jongens. Staan de hele dag het hek van Pieter en Margriet te bewaken en dan is zo’n doeltje natuurlijk maar een makkie………!