Luctor et emergo……

Zeeland is mooi, hoor! We zijn er wel eens eerder geweest, maar om te zeggen dat we kenners zijn, nou nee. Het ligt ook wel erg ver weg, maar aan de andere kant: je rijdt ook zomaar naar Zuid-Frankrijk in je vakantie dus dat is geklets eigenlijk. We hebben in een korte tijd een boel mooie dingen gezien.

Om te beginnen was het er erg mooi weer, een beetje winderig, maar dat hoort aan zee en verder hebben we absoluut niet te klagen gehad over zon en temperatuur. We hadden ook een bijzonder mooi huis om in te verblijven op een chic bungalowpark. Dat is en leuke verrassing als je het zelf niet hebt hoeven regelen! Onze pater familias was jarig en de hele familie was present, erg gezellig.

We hoefden de straat maar uit te lopen en we waren aan de zee. Bij het huis hoorden twee bolderkarren, hét ideale vervoermiddel voor peuters en kleuters, die dat leuker vinden dan de buggy! Op het strand keken we zo op “Neeltje Jans” met haar waterkeringen. Wat een enorme bouwwerken zijn dat ook! Daar heeft ze veel werk aan gehad. We kwamen bij het rondneuzen in de omgeving dorpen tegen met namen, die ik me herinner van de watersnoodramp. Neeltje zorgt er gelukkig voor, dat zoiets niet meer kan gebeuren.

We zijn ook nog in Domburg geweest en in Middelburg, dat erg gezellig is op zaterdag. Nog leuke spulletjes gekocht in een erg mooie winkel daar “Dis en That”, waar leuk ook nog betaalbaar bleek te zijn! We zijn in Burgh Haamstede geweest, met z’n mooie fotogenieke vuurtoren, die in een prachtig duingebied ligt om doorheen te wandelen op weg naar zee. Onze Zwitserse ervaring kwam van pas.Tweetalig zijn ze wel de Zeeuwen. Vakantiehuizen heten Ferienhäuser en ze hebben er veel “Zimmer frei”. We hoorden ook veel Duits om ons heen.

En dan die voetbalwedstrijd zaterdagavond. Zo’n spanning is niet normaal. Dat de kindertjes door ons geblèr heen zijn geslapen pleit voor hun opvoeding. En dat, terwijl er eentje nog in Goes naar de dokter heeft gemoeten, omdat ie joekelde van de koorts! Wat is dat toch ráár met die kleintjes! Zó zijn ze zo ziek, dat iedereen zich ongerust maakt en zit te verzinnen wat er toch kan zijn met zo’n kind en de volgende ochtend word je stralend begroet en zijn ze weer helemaal beter. Als je een loopneusje niet meerekent. Ze maken er niet meer van dan het is. Daar kunnen die ter aarde stortende voetballers, die vertrokken van de pijn liggen te krimpen, met één oog op de scheids of er nog een geel kaartje voor de tegenstander inzit, een voorbeeld aan nemen.

Nog even een rare ervaring op dat chique vakantiepark: onze schoonzoon ging met z’n zoon even zwemmen in het Plaza-zwembad. Hij had z’n schoenen (van een gerenommeerd merk, ja) even ergens neergezet met de sandaaltjes van zijn kind erin. Worden ze gejat! De kinderschoentjes stonden er nog wel, maar hij moest op z’n blote voeten naar huis. Het was dan wel mooi weer, maar dat is toch niet chic, zeg nou zelf…….!