De paden op, de lanen in…..

Je hebt wel eens van die dagen, dat je niet zoveel te beweren hebt. Niet omdat er niks gebeurt, maar geen dingen interessant genoeg om er melding van te maken. We zijn druk geweest met allerlei autoritten van hot naar her, met sjouwwerk erbij. Dat kostte allemaal veel tijd. Nou, en dat ik een nieuwe bril heb, ’n lichtgewicht modelletje, dat echt lekker zit en mijn blik verbreedt omdat hij randloos is , daar zal ook niemand van wakker liggen .

Maar dat drukdoen is weer een beetje voorbij en als bewijs van de teruggekeerde rust hebben we vandaag, misschien de laatste zomerse zondag, weer eens ouderwets een flinke wandeling gemaakt door bos en hei. We wonen in een omgeving, waar andere mensen een jaar voor moeten sparen om hier een paar weken te mogen verblijven en het is een schande, dat wij niet vaker van de omgeving genieten. Ondankbare honden zijn we.

Toen de kinderen klein waren gingen we bijna elke zondag naar de hei met onze dankbare hond, want die mocht toen nog overal komen. Zolang hij op de paden bleef en niet het bos indook om het wild schrik aan te jagen. Daar moet je een gehoorzame hond voor hebben en die hadden we. Hoewel honden nu maar beperkte vrijheid hebben in bos en hei, waren er vanmiddag veel leuke, vrolijke, gezellige viervoeters.

Het was behalve hondenweer ook paardenweer. Er waren nogal wat mensen op ruiterpad. Ik krijg altijd een beetje een feodaal gevoel als een ruiter je passeert. Je moet aan de kant, hij kijkt op je neer, knikt en als je geluk hebt. zegt ie ook nog goedemiddag. Als je een pet had, nam je hem af.

We zagen ook nog een heel klein paard, dat voor een wagen gespannen was. Er zat een vader met een paar kinderen in. Het beest trok zich een ongeluk door het mulle zand en die man zat maar met z’n tong te klakken. Ik heb er geen verstand van, maar ik vond het zielig. Nou ja, Anky zegt, dat paarden alles leuk vinden wat mensen ze laten doen en dat zal dan wel. Het was in ieder geval mooi weer…….