Rotsvast….?

Casaspider heeft samen met zijn vrouw getracht zijn zevenjarige slimme zoon ervan te overtuigen, dat Sinterklaas niet bestaat. Vorige week nog naar zijn aankomst geweest en nu dit! Hun zoon gelooft ze dus gewoon niet en zingt als hij zijn schoen mag zetten( dat dan weer wel! ) met geloofsovertuiging het hoogste Sinterklaaslied. Je moet wát, als kind.

Ik kan me eigenlijk alleen van de oudste dochter herinneren hoe ze van haar geloof viel. De rest heeft elkaar ingelicht, denk ik. Geen grote toestanden, die ik me kan herinneren. We woonden in die dagen nogal klein dus veel “geheime plaatsen” hadden we niet. Eigenlijk alleen een kelder, die heel ouderwets in de kamer zat. De deur daarvan zat ook nog eens op een onlogische plaats, waardoor menigeen het voor de gangdeur aanzag en we ons bezoek vaak door een schreeuw of greep hebben moeten behoeden voor een val in de diepte. Die kelder was dus onze enige bergplaats en we deden in de laatste weken voor Sinterklaas het licht daar niet aan om glurende oogjes geen kans te geven iets te ontdekken.

Maar ze was slim, hoor! Allerlei feitjes bij elkaar optellend was ze er al relatief jong achter, dat er niet veel klopte van het hele verhaal. Ze vond op een bepaald moment ook een briefje, dat ze, geadresseerd aan de Sint, in haar schoen had gestopt, in een kast. Ja, stom om het niet weg te gooien, maar mama vond het zo liéf! Maar toen was het wel gebeurd. Vanzelf dus.

We hebben haar ingewijd en toen was ze lid van “de andere kant”, de kant die haar zusje in de luren legde met het sprookje rond Sinterklaas. En dat vond ze ook wel wat hebben, hoor! Ondanks, dat ze nog geen zes was, speelde ze het spel vanaf toen perfect mee en ze had dan van die blikken van verstandhouding naar ons, prachtig! Ze voelde zich heel groot tegenover het simpele zusje, dat alles maar voor zoete koek slikte. Het wurm…….