Feestje……

We hadden iets te vieren vandaag. Onze jongste kleinzoon is morgen jarig en omdat het hem niet uitmaakt of ie nou twee min één dag wordt of twee maar het zijn familie wat makkelijker uitkomt om het vandaag te vieren, togen we vanmiddag naar zijn ouderlijk huis. We hadden een hobbelpaard voor ‘m, hoogstpersoonlijk in elkaar gezet door opa en hoogstpersoonlijk ingepakt door oma.

Nou weet ik niet of jullie ooit geprobeerd hebben een hobbelpaard in te pakken? Dat is een heel karwei en kost een complete rol cadeaupapier. En veel plakband, je redding in een dergelijk geval. Maar een kind moet een cadeau krijgen dat in papier zit, vind ik. Hoe groot en hoe raar van vorm ook. Dat is een deel van de spanning: je moet niet meteen kunnen zien wat het is.

Hij vond het leuk en steeg direct te paard. Moest eerst even geholpen worden om uit te vinden welk been het handigst was om er het eerst overheen te gooien, maar dat was een kwestie van oefening.

De Bob de Bouwer-taart (ja, mensen, die bestaat!) was erg lekker. De jarige moest vanmiddag nog wel even een uiltje knappen en de talrijke visite moest zich even zelf zien te vermaken, maar dat lukte uitstekend. Het was een gezellige verjaardag en tja…we hebben geen babies meer in de familie……!