Hospitalisering………

Het Canisius-Wilhelmina Ziekenhuis in Nijmegen gaat roomservice verlenen aan patiënten. Als je daar moet verblijven, want ik neem aan dat je er, ondanks die service, niet voor je genoegen gestrekt gaat, kun je rekenen op een vip-behandeling. Tenminste, als je in een “room” ligt, want over “zaal”-service hebben ze het niet in het artikel, dat ik las. Je mag wel hopen, dat de medische behandeling ook op vip-niveau is, maar daar gaan we van uit.

Er zijn medewerkers speciaal opgeleid voor deze vertroeteldienst. Ze zijn afkomstig uit de facilitaire dienst. Kwamen ze eerst alleen je nachtkastje afstoffen, nu kun je maaltijden, ’n glaasje (water of wie weet wat anders!) en zelfs snacks bij ze bestellen. Ze zorgen voor lectuur en ze zorgen voor je bloemen. Ook kun je aangeven of je wilt uitslapen en wat later aan het ontbijt wilt beginnen.

Een hemelse toestand, want, hoewel ik niet zo erg vaak in een ziekenhuis heb gelegen, vond ik dat echt erg: dat ze zo vroeg begonnen. De nachtdienst wilde alvast de dagploeg wat werk uit handen nemen, aardig, daar niet van, maar als je net een slapeloze nacht achter de rug hebt vanwege een snurkende buurvrouw, valt dat niet mee.

Als je een “room” hebt ligt dat anders. Het ziekenhuis wil een soort hotelfunctie in het leven roepen om “in te spelen op de flexibele behoeften van patiënten”. Hoever zouden ze daar in gaan, zeg? Na het al bekende kraamzorghotel nu ook luxe in het ziekenhuis. Het wordt, aldus een woordvoerder, aangenamer voor de patiënt om er te “verpozen”. Volgens mijn woordenboek betekent het woord “verpozen”….”ontspannen”. Ik wil overal verpozen, maar niet in een ziekenhuis. Als je daar ontspant heb je meestal aardig wat pillen achter de kiezen. In principe wil je maar één ding: naar huis.

We hebben trouwens in ons werk meerdere malen meegemaakt, dat mensen het bij onze instelling zo gezellig vonden, dat ze niet meer naar huis wilden. Maar dat kwam waarschijnlijk door het teveel aan roomservice…….