IJs en weder dienende…..

Mijn Australische zus vertoeft op dit ogenblik in hoger sferen. Letterlijk, want als alles goed gegaan is op Schiphol, vertrok ze om 12 uur vanmiddag richting Kuala Lumpur. Daar moet ze dan een paar uur de tijd doden om daarna door te vliegen naar Brisbane, waar een shuttlebusje haar na een rit van zo’n anderhalf uur thuis aflevert.

Ze heeft op Schiphol de van onze andere zus , die gelukkig haar maat had, geleende winterjas uitgedaan, want ze ging, zei ze, gelukkig de warme kant weer op. Toen ze kwam begin februari liep ze maar stoer te roepen, dat het helemaal niet koud was. “Nee hoor, last van de kou? Ik? Hoe kóm je d’r bij!”. Ze is vandaag vertrokken met een flinke verkoudheid, een rochelende hoest (maar dat kan ook door het merk sigaretten komen, dat ze op de heenweg in Maleisië heeft gekocht!) en een hevig verlangen naar haar zonnige balkon. Ze wou onze winter, nou, die heeft ze gekregen! En ze heeft foto’s om te laten zien hoe “bar” het hier was.

Vanmorgen vroeg, toen we op weg waren naar Amsterdam, had ik het graag nog wat Siberischer gezien eigenlijk, maar dat moesten de noorderlingen weer zo nodig hebben, die dertig centimeter sneeuw! Voor ons onderweg wat natte vlokjes, het leek meer regen dan sneeuw en dat was jammer, hoewel schone wegen ook wel weer aardig zijn als je op tijd ergens moet zijn.

We hebben het gezellig gehad. Zus heeft veel familie gezien, waaronder haar groter gegroeide kleinkinderen en zelfs twee nieuwe, plus de nodige kennissen . En daar kwam ze voor. In mijn computerkamertje, dat tevens onze logeerkamer is, hangt nog haar parfumluchtje vermengd met sigarettengeur, hoewel ze netjes buiten rookte, maar verder is mijn kamer weer mijn domein. Hoe leuk haar bezoek ook was, ik heb mijn eigen kamer wel gemist. Dat mag wel, denk ik. Zelfs als je weet dat we, toen we kinderen waren, jaren met z’n driéën een kamer moesten delen, maar dat waren andere tijden. We zijn weer terug naar de onze…….