Jubileumhapje……

Gisteravond zijn we met onze buren uit eten geweest. De aanleiding was, dat we deze week 20 jaar naast elkaar woonden. Dat onze omstandigheden in die tijd aan beide zijden van de schutting zeer aan verandering onderhevig zijn geweest was uiteraard uitgebreid onderwerp van gesprek. Toen wij ons met drie van onze vier kinderen, de oudste was toen het huis al uit, naast hen nestelden, hadden zij er ook nog twee thuis.

Onze buurman was in die tijd, behalve een strenge vader, ook best wel een lastige buurman. Hij had altijd last van de muzikale bezigheden binnen onze familie, want hij hield niet van muziek. Of die nou ambachtelijk of anderszins werd uitgevoerd, hij vond het nodig om geregeld op de tussenmuur te tikken. We hebben ons nooit laten ringeloren, hielden rekening met tijd en volume, daar kon ie nooit wat van zeggen en verder vonden we ‘m gewoon een zeikerd, qua muziek dan.

Want verder was ie heel hulpvaardig als we hulp nodig hadden met een klusje of zo, niets was hem dan te veel. Maar hij had ook de rare gewoonte om op de (grote) parkeerplaats het voorste parkeervak te claimen als het zijne, dicht bij zijn huis. Als hij met zijn auto vertrok, reed hij achteruit, zette zijn fiets op de plek van de auto neer, zodat niemand daar kon parkeren en deed dat andersom als ie weer terug kwam. De hele buurt lachte zich blauw, want behalve de buurman kon het verder niemand wat schelen om een paar stappen verder te lopen. Als je je auto maar kwijt kon en tot op de dag van vandaag kan dat nog steeds hier. Nooit parkeerproblemen ondanks dat veel families nu meerdere auto’s hebben. Jaren-zeventig-ruimte hebben we!

Onze buurman doet ook niet meer zo gek nu, hoor! Hij parkeert z’n auto waar plaats is, net als iedereen. Onze buurtjes zijn allebei ook wat dovig geworden en dat heeft, behalve voor hen natuurlijk, uit muzikaal oogpunt voor ons zo z’n voordelen. Vroeger maakte hij zelf trouwens ook best herrie omdat het een klusser was en dat ging ook niet bepaald geruisloos. Tegenwoordig snijdt hij hout. Maakt erg mooie dingen en van die hobby daar hoor je niks van!

Onder het eten hebben we gepraat over de kinderen, bij hen zijn er drie geëmigreerd (daar moet ik toch even niet aan denken!), de diverse inmiddels gestorven huisdieren, de veranderingen in de buurt, die dreigde te vergrijzen maar nu weer bruist door de jonge gezinnen die er zijn komen wonen en hoe leuk dat is! We dachten na over de woonomstandigheden in de toekomst, nu we ouder worden. Onze buren vertelden over hun avontuurlijke leven met hun zes kinderen. Ze hebben overal gewoond: Australië, Engeland, Curaçao, Amerika. Maar nergens waren natuurlijk zulke leuke buren als hier! En dan je eigen parkeervak, waar vind je dat nog? Nee, flauw, want dat gekke gedoe met die fiets is inmiddels alweer jaren geleden. Onze buurman is een lieve, milde, gezellige opa geworden in die twintig jaar. Van muziek houdt ie nog steeds niet, maar we hebben ‘m er mee leren leven………..