Fluitje van een cent…..

inderdaad....

In de supermarkt, waar we vanmorgen onze wekelijkse boodschappen deden, liep een jonge supermarktmedewerker te fluiten. Vrolijk te fluiten, niet zomaar voor het vaderland weg, maar een herkenbare melodie. Dat hoor je niet vaak meer. Een paar jaar geleden fietste hier elke morgen om ’n uur of zeven een fluitende man voorbij. Andere baan met andere werktijden gekregen zeker of hij rijdt een andere route, of een auto van de zaak, kan ook, want ik hoor ‘m niet meer.

Ik kom er op, omdat ik vanmiddag een liedje hoorde op de radio, gezongen door Freek de Jonge, met een kunstfluiter op de achtergrond. En wie die kunstfluiter is wéét ik toevallig, omdat we tijdens onze vakantie in Engeland op de televisie een programma zagen over het wereldkampioenschap kunstfluiten. Dat werd gehouden in Louisburg, North Carolina in de Verenigde Staten. Daar won Geert Chatrou een Brabantse flierefluiter uit Mierlo.

Hij won daar van 46 Amerikaanse medefluiters en dat is knap, want hij won in 2004 ook al. Daarom mag hij het volgende jaar van de Amerikanen niet meer mee doen, want zij willen ook wel eens winnen. Flauw, ze kunnen niet tegen hun verlies, maar dat wisten we al.

Fluiten is ’n beetje uit, jammer, want een fluitend mens zit doorgaans goed in zijn vel. Vroeger vonden ze fluitende meisjes ordinair, over fluitende jongens hoorde je ze nooit. Dat was altijd oké. Mijn kleinzoons zijn dan ook al driftig aan het oefenen om het fluiten onder de knie te krijgen. Soms lukt het per ongeluk en dan zijn ze heel blij.

Wij hadden ooit binnen de familie een “familiefluitje”. Heel handig, want je hoefde nooit aan te bellen bij de tantes, de deur ging vanzelf open. Maar nu zouden ze je niet horen, vanwege de televisie die te hard staat. Of helemaal niet, want er zijn er inmiddels al heel wat teruggefloten door Onze Lieve Heer……….

7 reacties op “Fluitje van een cent…..

  1. CasaSpider

    juli 17, 2005 at 1:43pm

    Dat is toch wel de bloody limit dat ‘onze’ Geert niet mee mee mag doen omdat hij te goed is. Dan mogen de USA bij de komende Olympische Spelen niet meer meedoen aan de 100 meter hardlopen vind ik.
    Vreselijke website trouwens van Geert Chatrou.
    En iemand had toch moeten voorkomen dat zijn eerste CD Chatroubadour heet…
    (Grote genade!)
    Maar wel een leuk stukje over fluiten… 🙂

  2. Menno Nicolai

    juli 17, 2005 at 1:46pm

    Wij hebben het familiefluitje van mijn ouders overgenomen en sinds minstens vijf jaar is dat fluitje ook in gebruik bij een merel in onze tuin, hetgeen af en toe tot lichte verwarring leidt. Of het al die tijd dezelfde merel is, of dat die het ook weer via het ei heeft doorgegeven aan zijn of haar nazaten weten we natuurlijk niet.

  3. els

    juli 17, 2005 at 11:57pm

    @Cockie: Ze zijn allemaal oud geworden, hoor, mijn tantes!En als je dan het fluitje hoort, tja…
    @CasaSpider:Zou zo’n man meer dan één cd maken, denk je? Dan mag ie z’n naam er toch met een woordspelinkje wel aan verbinden? Voor de familie.
    @Menno: Geweldig! Is daar geen literatuur over, of en hoe vogels dat doen? Er schijnen ook mensen te moeten wisselen van ringtone, omdat een vogel in hun tuin hun mobieltje imiteert! Een familiefluitje vind ik leuker als imitatie.

Laat een reactie achter op Jan Wesselink Reactie annuleren

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)