 |
We waren vanmorgen bij vrienden van wie de buren van groot uitpakken houden waar het kerstversiering betreft. Het buurhuis hangt van binnen en van buiten vol met lichtslangen, al dan niet gekleurd of knipperend, rendieren, lantaarns en kerstmannen. Het zijn liefhebbers.
Nou had de buurvrouw voor ’n prikkie een kerststal op de kop getikt. Dat vond ze wel stemmig tussen al dat geknipper. Alleen het bijbehorende verhaal kende ze niet zo. Ja, Jezus moest in de kribbe, maar voor de rest kwam ze onze vriendin halen, want “jij bent katholiek opgevoed dus jij weet waar ze allemaal moeten staan en wie het zijn”. “Ik mis de ezel”, zei de deskundige.”Die moet nog drogen, want z’n poot was gebroken”, zei buurvrouw. Voor een prikkie, dan krijg je dat.
Maar onwetendheid rond het kerstgebeuren zal mijn kleinzoon niet overkomen, want hij zit op een christelijke school. Niet zozeer uit principiële overwegingen, maar zijn ouders kozen voor de “buurtschool”, waar alle buurtkinderen heen gaan, omdat je dan al je vriendjes bij de hand hebt. Ik vind het een verstandige keuze, zeker om die reden. Bovendien denken mijn dochter en schoonzoon, dat er misschien meer op de normen en waarden wordt gelet. (Moet je mijn stukje van gisteren even buiten beschouwing laten!),
Vroeger hadden wij een christelijke kleuterschool tegenover ons huis, zodat ik, als ik gewild had, onze kleintjes zo over het hekje had kunnen zetten. Maar de school had zó’n duidelijk stempel, het gezang dat elke morgen uit de ramen kwam was zó niet-kinderlijk en de juffen zó van het frikkerige type, dat ik het er graag voor over had om 4 x per dag 10 minuten heen en 10 minuten terug te lopen naar de openbare kleuterschool, die ook nog eens “De Bijenkorf” heette. En dat wás het ook, voor die tijd al zeer multicultureel en erg gezellig met z’n als een honingraat geschakelde klassen. Ze hebben het er leuk gehad, onze kleuters.
Als mijn kleinzoon net in bed ligt en nog niet kan slapen, krijgen zijn ouders via de “intercom” (een babyfoon kun je dat op zijn leeftijd niet meer noemen!) alle geleerde liedjes te horen. Zo tegen de kerst zijn dat er nogal wat natuurlijk. Dat moet ook, want volgende week is de kerstviering in de kerk, waar de hele school aan mee doet. Ook de moslimkindjes, denk ik, want daarvan hebben ze er ook veel op school.
Mijn dochter vroeg of ik mee ga. Natuurlijk ga ik mee. Kom ik ook weer eens in een kerk, want dat is lang geleden. Maar vooral om de devotie van mijn kleinzoon te zien. Hij weet al dat hij met een waxinelichtje in een glazen potje door de kerk moet lopen. Een soort Sint Maarten eigenlijk, dacht ie zelf. Moet kunnen, maar waarschijnlijk zal hij het snoepgoed er dan zelf bij moeten denken, ik weet niet, hoe dat tegenwoordig gaat. Wij kregen een sinaasappel vroeger. Maar snoeperig wordt het in ieder geval………