Canada…..

Bij de sluiting van de Olympische Winterspelen gisteren zong een rondborstige Canadees met zeer veel passie het Canadese volkslied ter ere van het feit dat de spelen in 2010 in Vancouver zullen zijn. Ik kon het zó meezingen! Want alle Amsterdamse lagereschoolkinderen hebben dat lied geleerd in 1945 als dank, dat de Canadezen ons kwamen bevrijden.

Ik heb het dus al die jaren onthouden! Van de tekst, waarvan ik destijds waarschijnlijk geen moer heb begrepen, maar dat heb ik met het Wilhelmus nog steeds dus dat maakt niks uit, weet ik alleen de eerste twee regels nog: “Oh Canada! Our home and native land…”, maar de melodie zit er nog helemaal in, hoor!

Ik weet nog, dat we verzameld werden in het Ajaxstadion in de Meer en toen een Canadese delegatie hebben toegezongen. En dat we allemaal een chocoladereep kregen en dat ik de hele weg naar huis heb lopen denken: “die is van mij, die is van mij….”. Maar ik kan me eigenlijk helemaal niet meer herinneren, wat er mee gebeurd is met die reep. Verdrongen waarschijnlijk. Hij zal thuis wel gedeeld zijn, want zo was ik wel. Denk ik, neem ik aan, hoop ik dus van harte…….