Weer-gave…..

Vanmorgen werd ik wakker met een knallende koppijn. Wat dan vrijwel altijd helpt zonder dat ik meteen pijnstillers hoef is: direct opstaan, ook al wil ik dat helemaal niet omdat elke beweging van mijn hoofd zo zeer doet, en onder de warme douche, iets heter dan normaal, de pijn laten wegtrekken.

Ik heb zo’n toestand altijd bij verandering van weer. Ik voel in principe elke depressie overtrekken. Ik overweeg dan ook ernstig om een meteobureautje te beginnen. Verwacht van mij geen computerberekeningen en ver vooruit voorspellen zit er ook niet in, mijn weerbericht is du moment.

Vroeger hoorde je nog wel eens van mensen, die met een stekend eksteroog het komende weertype aankondigden. En ze hadden het in die dagen in het radioprogramma van de Vara op zondagmorgen, voorloper van de “Vroege Vogels” van nu, nogal eens over “de molenaar in het midden des lands”, die ook weersvoorspellingen deed. Vaak nog met een mooie weerspreuk erbij. Zoiets als: “Een vlo in maart is een daalder waard”. Waarom dat zo zou zijn, geen idee. Er zijn er nog wel meer over de maand maart. “Maartse regen brengt geen zegen”, maar ook “Maartse regen brengt zomerzegen”. Ja, zo kan ik het ook, met alle winden mee! Deze is Brabants, denk ik: “Unne dreuge mert is goud wert”. Altijd optimistisch, hè, die zuiderlingen.

Het regende gisteravond heel vriendelijk. Ritme van de regen op mijn dakraam, heel gezellig. Lang niet gehoord en het was best weer eens nodig. Het waait ook lekker en dan klinken er van die woei-woei-geluiden door het huis, maar ook de temperatuur buiten is lekker.

Nou, oké, voor de lente heb ik wel een beetje pijn in mijn knar over, maar nu dan ook wel dóórzetten, hè…..!