Herkenning…..

Zaterdagavond zat bij Jack Spijkerman’s Koppensnellers ( we zijn verdorie toch voor de bijl gegaan door naar Talpa te kijken, maar dat komt door het voetballen, hoor!) een man, die in zijn hersens een verbindinkje miste waardoor hij geen gezichten kon herkennen. Verder niks aan de hand met die man, maar hij liep zelfs zijn eigen ouders voorbij op straat. Hij had allerlei trucs ontwikkeld, waardoor hij toch wat houvast had in de dagelijkse omgang met mensen, maar het blijft een zeer vreemde afwijking. Hij kon er trouwens geestig over vertellen.

Mijn echtgenoot herkent door zijn gebrek aan zicht uiteraard ook mensen op een andere manier dan door visuele waarneming. Er zijn mensen, die bij wijze van “grapje” hem uitgebreid laten puzzelen wie hij voor zich heeft, maar dat zijn er gelukkig niet veel. Als ik er bij ben geef ik ze geen kans, hoor. Ik zeg meteen wie het is, want ik erger me dood aan zoiets. Ik groet op straat ook wel eens een vage kennis en zeg daarna: “dat was…….” en hij zegt dan nooit “nou, die had ik wel willen spreken”. Hij vertrouwt op mijn inzicht.

Laatst las ik trouwens een artikel over iemand, die zei: “Zien is een kwestie van hersenactiviteit. Het oog is slechts een technisch hulpmiddel”. Ze beweerde dat je door training zou kunnen zien met je hersenen. Ik heb vroeger in mijn werk ook wel mensen ontmoet, die een soort fantoomzien hadden, nadat ze hun gezichtsvermogen hadden verloren. Dat is een heel raar fenomeen, waar iemand erg veel last van kan hebben. Zoiets komt ook voort uit de hersenen, omdat je nog weet hoe iets eruit ziet. Deels omdat je weet dat in een bepaalde situatie, een keuken bijvoorbeeld, er wel een aanrecht móet zijn en dan zie je ‘m ook.

Mijn man, die nooit meer heeft kunnen zien dan wat licht en donker en zelfs dat is met de jaren verdwenen, zegt, dat hij zich voorstellingen maakt van dingen en mensen, die waarschijnlijk weinig met de werkelijkheid te maken hebben. Maar dat hij daar totaal geen last van heeft. Het is zíjn werkelijkheid, ontwikkeld in zijn eigen hersenpan. Kleuren heeft hij nooit gezien en wat hij daarover weet is aangeleerd. Maar wat hoort hij graag over strakblauwe luchten en groene blaadjes! En hij roept vrolijk “tot ziens” tegen iedereen.

En daar kwamen we allemaal op door die man die geen gezichten kon herkennen, omdat er een draadje ontbreekt. Het blijft een boeiend gebied die grijze massa van ons……..

4 reacties op “Herkenning…..

  1. Brillie

    april 10, 2006 at 11:19pm

    Wat is er mis met Talpa? Niets. Het is juist achter de massa aanlopen, door niet te kijken. Eerst kijken en dan pas oordeel geven.

  2. els

    april 10, 2006 at 11:33pm

    Niets mis met Talpa? Kom zeg, dus geld maakt alles goed? Heb je al van het laatste kunstje gehoord? Een TREITER-programma!!!

  3. Hansje

    april 11, 2006 at 1:03am

    Daar kun je heel lang over nadenken… Leer je mensen ánders kennen als je ze niet ziet? Niet afgeleid of gestoord door uiterlijkheden? En hoe leg je dat dan uit als je niet weet hoe een ziende mensen kent en ervaart?
    Inderdaad heel fascinerend, de menselijke geest…

  4. Brillie

    april 11, 2006 at 10:38pm

    Met Talpa is niets mis. Eerst zien, dan pas geloven dat er iets mis is.
    Wat dacht je van de VPRO. jaren 80, oudjaarsavond: chef van Oekel kost een fietstas vol. Is dat dan wel TV van de bovenste plank? En dat op een gezelligste avond van het jaar.

Laat een reactie achter op els Reactie annuleren

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)