K…..

Mijn kleinzoon van zes begint, nu hij wat groter wordt en op school zo het een en ander opvangt, zich te bedienen van wat stoere praat. Meestal weet zijn moeder dat prima te negeren, wat mij ook een goede methode lijkt, opvoedkundig gezien.

Maar zo nu en dan komt er wel eens ’n woord langs, dat een wat directere aanpak vereist. Zo had hij het in de auto op weg naar huis over iets dat k** was. “Ik wil dat k-woord niét meer horen!”, riep z’n moeder. “K-woord?”, vroeg haar zoon, “mag ik geen k-woord meer zeggen?”. “Nee”, zei ma, “k-woorden zijn niet netjes!”.

“Oh, maar mag ik dan straks nog wel een boterham met kaas?”. Wij vonden ‘m wel leuk….!