Move….

Vorige week mocht ik mee om nieuwe meubels te kopen voor een nieuw huis. ’n Dochter van ons gaat verhuizen en richt haar leven en haar huis nieuw in. Het komt niet zo vaak voor dat je in één keer van alles uit gaat zoeken, dat dan ook in één keer bij elkaar moet passen. Daar komt een hele verantwoording bij kijken, vandaar dat ik mee mocht. Voor de huisraadgeving. Je hebt een leeg huis nodig en een gevulde portemonnee, dat wel. Het kost wat tegenwoordig! Maar het blijft leuk om te doen.

We waren op een meubelboulevard in Zevenaar bij één bepaalde winkel, want mijn dochter is een vantevoren-op-internet-op-en-uitzoeker. Dat scheelt tijd. Ze wist precies waar ze moest zijn en wat ze wilde. En als het in het echt niet tegenviel dan wás dat het gewoon.

Dat soort winkelgedrag heeft ze niet van mij. Ik ben een twijfelaar. Om in meubeltermen te blijven: die zie je niet meer op de beddenafdeling! We hebben wel twijfelstoelen gezien. Die heten dan loveseats. Maar ik doe dus niet zo snel keuzes, denk na, loop nog eens langs, kijk eens elders, maar dat ligt ook wel aan de financiën natuurlijk. Die houden een mens netjes. Mijn kloris en ik hebben onze meubels bij elkaar gesprokkeld door de jaren heen en het is geen design, bepaald niet, maar ik ben best tevreden.

Maar als je in zo’n meubelpaleis rondloopt krijg je wel visioenen, hoor! Mijn visioenen wijken trouwens zeer af van die van mijn dochter. Ik vind wat ze heeft uitgezocht prachtig en ik ben het helemaal met haar keuze eens, het past bij het nieuwe huis, maar voor onszelf zou ik het wel weten!

Ik heb me toch Engelse meubelen gezien….wow! Dan moeten er natuurlijk wel weer andere gordijnen bij en een paar andere kleden ook. Dus zullen we absoluut even de staatsloterij moeten winnen. Ik zal eerst maar eens een lot halen morgen, je moet ergens beginnen. Wat voor eindcijfer zal ik es nemen …….?