Casting…..

We krijgen een toneelspeler in de familie. Onze kleinzoon van vijf. Dat ie talent heeft weten we al jaren, want als hij bijvoorbeeld valt of hij stoot zich ergens aan of als zijn broer, die, hoewel jonger, wat steviger is uitgevallen dan hij, besluit zich op hem te storten voor een broederlijk treffen, dan kan hij zeer dramatisch het onrecht van dat ogenblik uitspelen. Aaitjes, kusjes en lieve woordjes van de omstanders moeten een en ander weer in perspectief brengen. Hij is er gewoon goed in om er dan met grote uithalen uit te halen wat er in zit.( Hij hoort overigens ook nogal eens: “Stel je niet aan, zeg!”).

Maar nu is het uit met het kruimel-acteerwerk. Dit wordt een ‘optreden’. Hij krijgt een rol in het kerstspel op school en, potjandorie, niet zómaar een! De tijd van ‘nietszeggend’ schaap, engeltje of de ezel is voorbij. Hij moet maar liefst drie maal vier dichtregels uit z’n hoofd leren, die hij in samenspel met zijn maagd Maria, onbevlekt ontvangen, maar daar weet hij natuurlijk het fijne nog niet van, moet opzeggen. Hij is de, eveneens onbevlekte, Jozef.

Zijn ouders zijn vanzelfsprekend trots op hem en opa en oma willen graag komen kijken, als het mag. Op de voorste rij hoeft niet……