Laat……

In een winkel waar het erg druk was, moest ik van de week wachten om te kunnen afrekenen. Voor mij stonden twee vrouwen, de ene jong en de ander behoorlijk wat ouder. Ze hadden een schattig meisje bij zich van zo’n jaar of twee. Een póppetje! Rood jasje, maillootje, leuke schoentjes en blond met ’n piepklein staartje op haar hoofdje met ’n strikje erin.

Iedereen keek vertederd naar dat kleine mensje, want het was ook nog eens een heel gezellig kind. Als ik zoiets zie dan betreur ik het een heel klein beetje, dat ik geen kleindochter heb, hoe blij ik ook ben met mijn vier kleine knulletjes. Voor mij geen jurkjes met roesjes in minimaat al sta ik er wel eens bij te kijken,hoor, want er is veel leuks op dat gebied.

Een volgens mij logische gedachte was, dat de jongste vrouw de moeder was van het meisje en de andere de oma. Zo zag het er helemaal uit. De oudste vrouw zei:”Zeg, ik loop nog even gauw naar de supermarkt, wacht jij dan hier?”. “Oké”, zei de andere vrouw en het kindje bleef bij haar. Dat had daar echter bezwaar tegen, want ze wilde met oma mee.

“Niet huilen”, zei de jonge vrouw, “mama komt zó weer”. Zát ik er even naast, zeg, met mijn zelfingevulde observatie! Je kunt tegenwoordig ook nergens meer van op aan met al die late moeders en jonguitziende oma’s! Dat was in mijn broedtijd toch een stuk overzichtelijker……..