 |
In Houten wordt dezer dagen een beurs gehouden , de ZieZo-beurs met als thema: “Als zien een probleem wordt….”. Voor mijn echtgenoot is zien er al jaren niet meer bij, maar een echt probleem maakt hij daar niet van. Wel is hij altijd zeer benieuwd naar wat men voor het zichtprobleem voor nieuws bedenkt en zeker ten aanzien van de computer.
Hij heeft als ervaringsdeskundige meegemaakt hoe blinden en slechtzienden hun eerste stappen op het vlak van computergebruik zetten. Eerst met betrekking tot verwerking van tekst als was de computer een geavanceerde schrijfmachine. Te surfen op het internet was er toen nog niet vanwege de vele blokkades die de grafisch ingestelde websites opwierpen. En ook nu nog zijn veel websites niet blindvriendelijk, maar is de software voor blinde gebruikers wel zodanig aangepast, dat het de grafische gedeelten van een site omzeilt of negeert. Mijn kloris surft inmiddels net zo makkelijk over het net als ik. Er is dus qua informatieverwerving vrijwel geen belemmering meer als je blind of slechtziend bent, als je maar’n beetje handig bent en een spraakprogramma en/of brailleleesregel hebt.
Omdat hij dus graag wil weten wat er allemaal aan nieuwigheden is, reden wij vandaag naar Houten. Gratis toegankelijk, gratis parkeren, gratis je jas weggehangen, we kregen zelfs nog muntjes voor gratis koffie van een standhouder, wat wil een kippig mens nog meer.
Mijn man ziet dat natuurlijk niet, maar ik wel: de gladde mannen in pakken met stropdas zijn ook doorgedrongen in de gehandicaptenmarkt. Ook uit het buitenland, zodat je je talen nog moet oppoetsen als je iets wilt weten. En ze willen hun producten gráág aan je slijten, het is Big Business. Er was dus veel van hetzelfde.
De vraag was wel steeds: waar bent u verzekerd? Want de zorgverzekeraar, die moet dokken voor al dat dure spul is wel belangrijk.En de een doet kennelijk wat minder moeilijk dan de ander. Je moet trouwens zelf ook wel behoorlijk meebetalen, hoor, je krijgt het, in tegenstelling tot je handicap, niet allemaal cadeau. Maar ik kijk evengoed mijn nog goed functionerende ogen uit van wat er allemaal kán! Vergrotingsprogramma’s, spraakprogramma’s, leesregels, dat is toch maar mooi allemaal voor ze uitgedokterd.
Dat doet me er aan denken: wij hadden vroeger, we werkten beiden in een revalidatiecentrum, een cabaretgroepje, heel toepasselijk XINIX genaamd. Ik heb er wel eens over geschreven. In één van onze programma’s zat een liedje, een beetje cynisch, maar dat vonden wij wel mooi cabaretesk, over hoe de minder bedeelde mens in onze welvaartsstaat zogenaamd in de watten werd gelegd. Het was in 1986, dus het er in voorkomende GAK bestaat niet meer en volgens mij het dovenjournaal ook niet, maar het ging zo:
” Hebt u soms een handicap, verlies dan niet de moed.
In ons kleine Nederland zit je dan juist goed.
Zijn rug of beentjes niet zo best, geeft dat geen ongemak,
U krijgt dan gratis en voor niets een auto van het GAK!
Zit u geestelijk in de knoop of is uw man gaan lopen?
Men trekt een blik, er is nog hoop, maatschappelijk werkers open.
Krijgt u reuma of zijn soms uw niertjes niet gezond,
Dan gaat men jaarlijks, juist voor u, met het collectebusje rond.
En wordt u blind, dan treft u ’t met voorzieningen wel goed:
Veel apparatuur, geleidekaart, uw taxi wordt vergoed.
En als u doof wordt zit u wel het best van allemaal!
U krijgt dan mooi, voor ú alleen, uw eigen NOS-journaal.
Kortom, wordt u gehandicapt dan krijgt u veel cadeau.
U krijgt salaris als een vórst! Dank zij de WAO!”
Het lied had veel succes al heeft het de Top 40 niet gehaald. Ja, intramuraal wel natuurlijk……