 |
In België is bij een bedrijf ’n sollicitant niet aangenomen vanwege zijn donkere huidskleur. En dan niet omdat zijn eventueel toekomstige baas die niet aanstond, geen racistisch gedoe dus, maar omdat de hónd van de baas iets tegen donkere mensen had. De werkgever wilde zijn hond om die reden niet wegdoen. De sollicitant afwijzen was eenvoudiger. Een verwarrende toestand en de beschuldiging van racisme was uiteraard toch weer snel het gevolg.
Maar het kán, hoor, dat een hond zoiets heeft! Wij hadden een zwarte labrador retriever, zwart ja, toevallig. Die hoefde, terwijl we om de hoek woonden van het “Ambonezenkamp”, zoals het in ons Vaassense dorp werd genoemd, maar één Ambonees te zien om in opperste opwinding te geraken. Woest werd ie. En als er ’s morgens Ambonese kindertjes op het paadje voor ons huis langs naar de kleuterschool, die bij ons aan de overkant was, liepen, dan hielden we de hond zodanig opgeborgen dat hij ze niet zag. Hij had al ’n keer twee kleine bruine meisjes de struiken ingejaagd.
We spraken hem dan uiteraard zeer bestraffend toe, want dat konden we niet hebben natuurlijk, voor je het wist had je de RMS aan de deur! Het was de tijd van Wijster en Bovensmilde, weet je nog? Op de hei heeft hij nog ’n keer een Ambonese man, die heel vredig met ’n kijker de leeuweriken in de lucht zat te volgen, de stuipen op z’n lijf gejaagd. En toen zijn we maar verhuisd. Waren we toch al wel van plan, maar het kwam mooi uit.
Waarom de hond dat deed? Géén idee. Er was geen hond met een liever karakter dan onze Goochem. Een schat voor de kinderen, helemaal niks mis mee. Alleen dat ene onverklaarbare trekje, heel raar. We denken, dat hij toch een slechte ervaring gehad moet hebben met een gekleurd mens. We hebben hem uit het asiel gehaald dus van de eerste zeven maanden van zijn leven weten we niets, alleen dat zijn baas hem had weggedaan omdat hij niet helemaal raszuiver was en dus onverkoopbaar.
Niet raszuiver, je zult het maar wezen…..als hond dan…….