Iedereen heeft wel een lievelingskleur. Ik hou van rood. Vroeger droeg ik het veel, maar nu ik wat ouder word ben ik er wat voorzichtiger mee. Onzin misschien, maar dat heb ik nou eenmaal. Ik heb pasgeleden nog wel een paar rooie schoenen gekocht, maar die zijn van een model dat het wel kan.
Groen, daar hou ik ook van, maar niet van álle groene nuances. Mosgroen vind ik mooi, dennengroen ook. Nou ja, je hebt groen en je hebt groen.
Van de week hoorde ik in de supermarkt een “buiten dienst” zijnd meisje tegen haar collega’s zeggen: “Hoe vinden jullie mijn nieuwe tas?”. Het ding was van een gifgroene kleur waar je ogen pijn van deden. De dames vonden ‘m práchtig! De kersverse eigenaresse zei: “Ja, hij is zó lelijk, dat ik ‘m mooi vind”.
Dat kan dus kennelijk. Iets is zo afschuwelijk lelijk, dat het daarom weer prachtig is. Niet dat ik het begrijp, maar zo schijnt ’t ook met kitsch te werken. Ik ken mensen die super klassiek zijn ingesteld en toch André Hazes in hun verzameling hebben. Cult, wat dat dan ook moge zijn. Het zal psychisch wel te verklaren zijn en ik hoop ooit eens iemand tegen te komen die het me uitlegt……..
karin
juli 15, 2007 at 2:34pm“mooi van lillekigheid” is een behoorlijk vaste uitdrukking hier, toepasbaar op alles en iedereen.