Troost….

Mijn zus uit Australië belde me om te vragen of ik kon zorgen dat er bloemen worden bezorgd bij haar schoondochter, zoon en hun kinderen, die hier niet zover vandaan wonen, omdat zij afgelopen zondag respectievelijk hun vader, schoonvader en opa zijn verloren. Dat is uiteraard voor mij makkelijker te regelen dan voor haar.

Ze stuurt dus bloemen aan de familie om ze te troosten bij hun verlies. En dat vind ik een heel goed idee. Het is eigenlijk vreemd, dat het hier de gewoonte is om bloemen te sturen naar de overledene, die er tenslotte weinig aan heeft voor zover we weten. Ik vind niks zo triest als het zien van een pas gedolven en gesloten graf, waar na een paar dagen de verlepte boeketten symbool liggen te zijn van hoe het de overledene zal vergaan. Letterlijk.

Bij crematoria zie je al helemaal niets van wat er met de bloemen gebeurt. Ik heb wel eens horen vertellen, dat die zó de container ingaan of als dat wel een beetje érg zonde is, dat een bejaardenhuis ze dan krijgt. Dan mogen ze wel niet vergeten om de linten er af te halen.

Nou ja, ik zal zorgen dat ze een prachtig boeket troost ontvangen, want volgens de verhalen was het ook een prachtige vader en een dijk van een opa……

1 reactie op “Troost….

  1. Tat

    november 15, 2007 at 8:48am

    Tja, bloemen voor de doden, het is een raar fenomeen, dat heb ik ook altijd gevonden. Kránsen, met van die uitbunidge linten eraan, dat vind ik eigenlijk nog een graadje erger. Dat hoort bij de oorlog ofzo…
    Vreemde associaties kan een mens erop na houden hè?)
    De bloemen die bij de crematie van mijn oma werden gegeven gingen daarna op het zogenaamde ‘uitstrooiveldje’ (ook al zo’n gezellige naam) waar ook steentjes liggen ter herinnering aan gecremeerde overledenen. Ze lagen daar dan weer dor te worden, maar goed, op zich kon ik daar goed mee leven.

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)