Zuivel…..

Op zijn weblog vreest Wim de Bie, dat na de sigaret binnen afzienbare tijd ook het gebruik van alcohol in openbare gelegenheden zal worden verboden. En dat de melksalon, zoals die vroeger bestond, dan weer in ere zal worden hersteld. Zo’n idee vind ik wel interessant. Ik heb namelijk een aantal jaren in een zuivelfabriek gewerkt.

Ik zat als receptioniste/telefoniste aan de ontvangstbalie in de hal. Ik kende boeren, burgers en buitenlui en zélfs de koe, die de fabriek had geopend. Dat was Coba. Haar baas kwam altijd bij mij melden wanneer ze droog stond. Want dan hoefde de melkrijder niet langs te komen. De man had maar drie koeien en de opbrengst was dan niet de moeite om opgehaald te worden en dan at de boerenfamilie zelf wel een bordje pap extra.

In de kantine van de fabriek, waar men tussen de middag z’n broodtrommeltje leeg at, waren, behalve koffie en thee, ook alle door de fabriek vervaardigde zuivelproducten te verkrijgen. Hoewel ik gelezen heb, dat sinds die jaren de opvattingen over de consumptie van melk en melkproducten nogal verdeeld zijn geraakt, verbeeld ik me dat het feit, dat ik nog nooit ook maar één botje aan mijn lijf gebroken heb gehad, komt door mijn zuivelinname destijds. Mijn kalkhuishouding is nog steeds uitstekend in orde. Misschien hebben zelfs mijn kinderen daar nog wel profijt van, wie zal het zeggen.

Het was trouwens een leuke baan. Bij het testen van nieuwe ijssmaken bijvoorbeeld was ik een niet te passeren ‘proef’-konijn. En aan mijn oordeel werd veel waarde gehecht, dat kan ik jullie wel vertellen. Maar bij het koken van de wekelijkse karnemelksegortepap, gelukkig wel altijd op dezelfde dag zodat ik er rekening mee kon houden, hing er in de fabriek altijd een zodanig zware kotsgeur, dat ik niet dóór, maar óm het gebouw liep als ik ergens heen moest, want het gaf walgelijke associaties. Verder ging ik in die tijd zonder meer gezond door het leven.

Melk loopt sowieso wel ’n beetje als een rode draad door onze familie. Ik had een tante, die kort na de oorlog als jonge blom naar Sydney emigreerde. En wat begon ze daar, samen met een vriendin? Een Hollandse melksalon. Die liep heel aardig, maar toen het nieuwtje er af was en alle geëmigreerde kaaskoppen met heimwee wel ’n keertje langs waren geweest, is ze getrouwd daarginds. Met een Milkazwitser…..