Minister Vogelaar, Ella voor intimi, vindt dat de spelers van het Nederlands voetbalelftal uit volle borst het Wilhelmus moeten meezingen, want dat benadrukt de binding, zegt ze. Welke binding? Waar heeft ze het over, van het team, van ons land, wat bedoelt ze nou? Wat het team betreft heeft ze zich nergens mee te bemoeien en zit dat echt wel goed. Wat ons land betreft wordt ze daarvoor betaald en is dat háár pakkie an. En zelfs dáárover hoeft ze zich op dit moment, zeker zolang het EK duurt, geen zorgen te maken, want het is oranje, blijft oranje, onder en boven en waar je maar kijkt.
Oké, sinds gisteravond hier en daar een Turkse vlag, maar daar hangt toch meestal wel iets rood-wit-blauws bij in de buurt. En dat Turken lawaaiig zijn als ze iets winnen, dat was gisteravond wel te horen. Dat laatste doelpunt in de blessuretijd was ook geen frommeldoelpunt, maar voor de Kroaten vond ik het ongans zielig. Ze misten drie penalty’s en dat moet je dan natuurlijk niet doen, maar toch.
En als er lui zijn die volmondig hun qua melodie ( ja, en taal natuurlijk ook) onbegrijpelijke volkslied meezingen, zijn het de Kroaten wel. Dus het helpt ook nog eens niet, Vogelaar! Ze moet dus niet zo zitten tjilpen en zich richten op dingen die écht zin hebben.
Engelaar en De Jong zeiden gisteren trouwens, dat ze het lied in hun hoofd meezingen. Dat kan ook. Het lijkt me, ik krijg tenminste altijd kippenvel, dat je als speler ook veel meer geïnspireerd wordt door dat machtige geluid van al die oranjeklanten op de tribune dan van je eigen stemgeluid. Bovendien, qua lengte en melodie vind ik ons Wilhelmus een van de mooiste volksliederen, maar die tekst, hè….slaat toch eigenlijk nergens meer op? Hoewel ik de vernieuwing niet graag aan de huidige Dichter des Vaderlands zou overlaten. Maar dat is persoonlijk…..