De Lidl heeft deze week een autoracebaan in de aanbieding. Zo’n Carrera-geval met twee loopings erin en van alles d’r op en d’r aan. Je moet er even 55,- voor neertellen, maar dan heb je ook een paar heel tevreden kinderen, die stante pede weer in Sinterklaas geloven. Want het is vandaag 3 november dus staat die man over zo’n veertien dagen alweer op de stoep, zeg! De tijd vliegt.
Maar over een autobaan gesproken: daar heb ik nog een leuke herinnering aan. Onze kinderen hadden vroeger aanmerkelijk minder speelgoed dan de hunne nu. Dat was nou eenmaal zo, we hadden er ook geen geld voor. Maar ook toen waren er jongetjes, die een autobaan hadden. Zo een van Carrera, want dat was ook toen al hét merk. En als je bij zo’n jongetje mocht spelen na schooltijd was dat erg leuk.
Toen onze jongens eens ’n vriendje uitnodigden om met hun autobaan te komen spelen, was die dan ook erg blij. Hij had er zin in. De teleurstelling was groot bij het jochie toen bleek dat we geen Carrera hadden, maar zo’n zes á acht vellen aan elkaar geplakt A-3 papier, waar de jongens autowegen op hadden getekend. Daar werd altijd handmatig overheen geracet met de Matchbox-autootjes, die we hadden gespaard bij de benzine. Nou, dat was toch een autobaan? (Die autootjes hebben we trouwens nog steeds en er wordt wéér mee gespeeld!) .
Of het imago van onze zoons op school een érge deuk heeft opgelopen weet ik eigenlijk niet. Dat speelde toen nog niet zo, geloof ik…….
jan
november 3, 2008 at 8:12pmIk had een hekel aan de autobaan. Er was altijd wel iets kapot en altijd vlogen die autootjes uit de bocht.