Kijkoperatie……

Al jaren ben ik klant bij Specsavers en daar was ik altijd wel tevreden over. Maar nu overweeg ik toch maar eens ’n andere opticien op te zoeken. En waarom? Vanwege die meer dan STOMME reclames die ze tegenwoordig hebben! Daar wil je toch niet bij horen, zeg, bij zo’n zaak! Waar ze ouwe dames afranselen, zich bijna dood laten rijden om een meekleurende bril te demonstreren, het licht uitdoen om je een bril te laten uitzoeken in het donker om vervolgens hun gehele cliëntèle nat te laten regenen door de sprinklers in het plafond. Ik snap de humor niet en ook niet dat ze niet doorhebben dat zoiets tegen ze werkt. In mijn geval dan.

In de reclame van Pearle doet men een klef dansje met een zorgverzekeraar en of ik nou vriendin moet worden met Hans Anders, zeg maar Hans, dat is ook weer zo wat. Ik héb al ’n vriend. Maar ik wil als kritische consument natuurlijk wel een voordelig brilletje en de opticiens, die geld uitsparen door géén rare commercials te maken en waarvan je zou kunnen denken dat ze dan goedkoper zijn, nou, dat is niet zo.

Een aantal jaren geleden zaten we eens bij zo’n chique opticien, toen ik ’n nieuwe bril nodig had. Die was me aanbevolen door de optometrist die bij ons werkte op het revalidatiecentrum. “Erg goeie vakman!”, zei hij. Later bleek, dat het een vriendje van ‘m was met wie hij had gestudeerd, maar dat wist ik toen nog niet.

Mijn man was even mee voor de gezelligheid en ik werd inderdaad goed geholpen. Klassiek muziekje op de achtergrond, kopje koffie erbij, hij nam de tijd voor de oogmeting, alles er op en er aan. Toen de rekening werd opgemaakt bleek, zelfs na aftrek van de vergoeding door ‘het ziekenfonds’ (weet je nog?) de bril, wel ’n lichtgewichtje, hoor, titanium montuur, dubbelfocus, getinte glazen en zo, op zo’n ruim achthonderd gulden (weet je nog?) te komen. Dat was veel geld.

“Dát doen we dus niet!”, sprak mijn echtgenoot. En eigenlijk had ie natuurlijk gelijk: het was een rib uit m’n lijf. Maar ik had toevallig mijn ouwe feministische bril op die dag, dus ik zei zoiets van : “Dat maak ik zélf wel uit!”. Het was de duurste bril uit m’n hele bebrilde bestaan en ja, natúúrlijk zat ie goed en heb ik ‘m vele jaren gedragen. Het geld moest er tenslotte wel uit. Maar ik heb me toen wel meteen voorgenomen om mijn kijkglazen voortaan maar ergens anders te laten aanmeten ondanks de sjiekte. En zo kwam ik bij Specsavers in de computer.

Maar mijn dochters hebben wel drié brillen bijvoorbeeld! Als je tegen hen zegt: “Hé, heb je ’n nieuwe bril?” dan blijkt het gewoon één van hun ándere brillen te zijn. Ze hebben ze heel modieus in kleuren. Dat hoeft voor mij ook weer niet , hoor, één tegelijk vind ik al mooi. Nou ja, er is nog geen haast bij, ik zie (nog) wel……