Kunstgeschiedenis op kleine schaal…..

Naar aanleiding van een mailtje, dat ik deze week kreeg, moet ik es even wat doen aan mijn familiegeschiedenis. Van moeders kant. Mijn grootvader en mijn oudste oom waren kunstschilders, bovendien gezegend met prachtige baritons. De vijf broers van mijn moeder hadden trouwens allemaal goede stemmen. Daar hebben ze geen van allen eigenlijk iets mee gedaan, behalve die ene schilderoom dan, die in Zuid-Frankrijk met z’n gitaar langs de terrassen ging en dat was volgens de verhalen best lucratief. Ook zijn er verhalen dat, als de jongens, toen ze nog thuis woonden, met z’n allen aan het zingen waren, op zondagmiddag of zo, de mensen op straat bleven staan om te luisteren. De Parelvissers en dat soort werk. Mijn moeder had zelf ook een warme alt. Ze zijn allemaal te vroeg geboren eigenlijk, want als er toen Idols of X-factoren waren geweest, nou, reken maar dat het wel wat geworden was.

Maar over die schilders dus. Ik heb in mijn prille logdagen, op 30 oktober 2001, een stukje geschreven over mijn oom Jan. Mijn grootvader heette trouwens ook Jan, er was dus een sr. en een jr. Nog steeds krijg ik reacties van mensen op dat stukje over Jan Kagie en voegen mensen herinneringen toe aan de mijne.

Mijn grootvader schilderde vanuit z’n bed, omdat hij als huisschilder (er moest wel brood op de plank komen voor zijn grote gezin) van een ladder viel en daar een dwarslaesie aan overhield en niet meer kon lopen. Ik heb hem niet anders gekend dan aan zijn bed gekluisterd. Grootvader kon ook prachtig verhalen vertellen. Als die eens ’n weblog had gehad, zeg! Er hing op woensdagmiddag een touwtje uit de brievenbus en dan zat zijn hele kamer vol met buurtkinderen die kwamen luisteren. Later, weet ik, nam de televisie het van hem over, maar evengoed zat dan zijn kamer vol, want er waren nog niet zoveel televisies in omloop. Hij is in 1971 overleden, 86 jaar oud.

Jan jr. heeft het schilderen van zijn vader geleerd, maar heeft zich autodidactisch verder ontwikkeld. Een academie is er niet aan te pas gekomen, bij mijn weten. Oom Jan was gelukkig ook ambulanter, schilderde als Hagenaar natuurlijk in de duinen en aan zee, in Zeeland, op Texel, veel in Drente toen hij daar woonde en hij zwierf door Frankrijk, samen met vriend Anton Heyboer, zie het afgebeelde schilderij.

Eenmaal in Amsterdam werkte hij in een andere stijl. Hij is daar ook zijn eerste vrouw verloren en heeft er zijn tweede vrouw Margriet ontmoet. Oom Jan overleed in 1991 en was toen 84 jaar oud. Er is meer belangstelling voor zijn werk tegenwoordig als je gaat rondgooglen en, al heeft hij daar nu niet zoveel meer aan, want rijk is ie nooit geworden van zijn kunst, dat vind ik wel mooi. Zoals ik zijn schilderijen ook mooi vind, niet alles, maar dat mag vast wel van oom Jan. Het was een aimabele man. En ik vind het leuk, dat ik familie van ‘m ben……