 |
De waanzin ten top. Ik las, dat er in Zweden een man is, die bezig is zijn ‘borsten’ zodanig te ontwikkelen dat hij zijn kinderen borstvoeding kan geven. Dat doet ie niet met hormonen of iets anders chemisch, maar door de zaak op te pompen en dan zou een en ander voor elkaar moeten komen.
Hij studeert ondertussen ook nog economie aan de universiteit en zijn medestudenten zijn, omdat die pomptoestand om de paar uur moet gebeuren, daar vaak getuige van. Velen vinden dat niet kunnen, maar volgens de man is dat hún probleem en niet het zijne. Wetenschappers volgen de pogingen, maar denken niet dat hij veel succes zal hebben. “Een paar druppels, hooguit!”, zeggen ze. Nou, dat lijkt mij de moeite niet.
De man zegt dat hij door borstvoeding te geven een betere band wil opbouwen met zijn kinderen. Het is dus pure jaloezie. Borstennijd. Zijn vrouw heeft iets dat hij niet heeft. Ik zou zeggen: hij heeft ook wel iets dat zij niet heeft. Maar daar zal ze niet moeilijk over doen. Zo is het toch bedoeld allemaal!
Een Zweedse psychologe zegt dat ie z’n borstkas maar moet gebruiken om z’n kinderen te knuffelen. Dat is minstens zo onmisbaar als moedermelk, dat niet voor niks zo heet.
Ik hoop dat hij gaat inzien, dat het een heilloze actie is en belachelijk gedoe. Het idee veroorzaakt bij mij alleen maar een zeer krampachtige houding: het stuitje tegen de borst…….